Het viel vrijdag niet mee om in de mistige contreien van De Weerribben en De Wieden nog een andere kleur te vinden dan de alom overheersende tinten grijs en bruin. Maar tegen twee uur ’s middags lukte het toch nog …
Ergens aan de noordkant van het langgerekte Giethoorn maakten we een tussenstop om een paar foto’s te maken. Een rood met wit bord onder één van de vele bruggetjes in het toeristische dorp sprong er meteen uit. Veel kleuriger had ik het die dag nog niet gezien…
Gisteren heb ik hier al laten zien dat er van alles langs huis en terras zwemt, maar zo af en toe komt er ook wel eens wat voorbij varen …
Deze kanovaarders waren een klein beetje afgeweken van de Elfstedenroute of welke andere kanoroute dan ook maar. Daar zouden ze al snel achter komen, want voorbij de bocht loopt de waterweg hier al snel dood …
En Oskar weet dat … Zoals het een echte schapendoes betaamt, is Oskar enorm waaks en blaft hij naar alles en ieder die zijn territorium benadert. Hij ging in dit geval dan ook met de blik gericht op de bocht van het water zitten wachten, alsof hij wist: ‘Nog even dan mag ik weer …’
En jawel hoor, zodra die vrouw enige tijd later voorbij het rietkraagje onze kant weer op kwam peddelen, sloeg Oskar weer luidkeels aan …
In dit geval gaat het spreekwoord ‘blaffende honden bijten niet’ zeker op, want Oskar doet nog geen vlieg kwaad. Van oudsher ben ik een kattenmens, maar na de afgelopen week is dat wat gaan schuiven. Niet eerder heb ik zo’n lieve en gezellige hond als Oskar meegemaakt …
Afanja's Weblog 