Tot de dood ze scheidt

Het restant van de tak die al voor 2006 van de dikke boom was afgebroken, wordt door de natuur gestaag verder afgebroken …


Waar ooit die dikke tak in zijn geheel aan de boom zat, zit nu een gapend gat …

De stomp van de tak die recenter is geamputeerd ziet er ook niet echt gezond uit. Daar lijkt zich een zwammenkolonie te hebben gevestigd. Hoewel ze er aan doen denken, lijken het geen elfenbankjes te zijn. Ze zien er in ieder geval heel anders uit dan de elfenbankjes in onze tuin. Over wat voor zwammen het wel zijn, geeft Obsidentify geen duidelijkheid …

Diverse bomen zoals o.a. de beuk hebben het momenteel zwaar in ons veranderende klimaat. Veel bomen redden het niet en beginnen vanaf de bovenkant langzaam af te brokkelen, andere bomen worden noodgedwongen gekapt om gevaarlijk situaties door vallende takken te voorkomen. Hoe het met deze twee ook verder gaat, het lijkt me duidelijk dat ze elkaar tot steun zullen blijven tot de dood hen scheidt …

Terug bij de dansende bomen

De boswandeling waarover ik eerder deze week schreef, moest me terugbrengen naar de dansende bomen die ik in maart 2006 heb gefotografeerd. Met mijn langetermijngeheugen is nog altijd niet zoveel mis, want hoewel ik er sindsdien niet meer was geweest, liep ik er zo weer naar toe …


Ze staan er dus nog. Maar de jaren hebben hun tol geëist. Dansen zoals ze dat 17 jaar geleden deden, zit er niet meer in. Na de amputatie van één van zijn ooit zo machtige armen, kan hij haar niet meer zwierig omhoog werpen om haar vervolgens weer stevig op te vangen …

Het is nu echt schuifelen geworden. Maar ze hebben elkaar nog. Iets minder verstrengeld dan 17 jaar geleden staan ze nog heel innig samen aan de Beakendyk (Google Maps)

Dansende bomen

Dirk publiceerde op zijn weblog deze week een foto van een paar verliefde bomen. Nu houd ik op zijn tijd wel van een geintje. Ik vond dat de bomen op Dirk zijn foto eigenlijk weinig verder kwamen dan onschuldig wat met blozende wangen tegen elkaar aan leunen. Het doet me aan de eerste ‘kealleleafde’ of ‘kalverliefde’ denken. Wel lief hoor, maar het stelt weinig voor en erg lang duurt het vaak niet …


Maar ze deden me wel denken aan een paar andere bomen. Het was maart 2006, toen ik dit stel ergens langs de Beakendyk in het bos tussen Siegerswoude en Bakkeveen zag staan. Ik was meteen gefascineerd door dit koppel. Innig verstrengeld stonden ze daar vlak naast het fietspad. Nadat ik deze fotoserie van ze had gemaakt, vervolgde ik mijn wandeling. Ik was nog maar nauwelijks op weg, of er liep een rilling over mijn rug. Ik wendde mijn hoofd nog eens in hun richting … ze leken echt te dansen …

Ze waren in 2006 duidelijk al op leeftijd. Weer, wind en natuur knaagden al flink aan hun bestaan als stel. Ik weet waar ze 17 jaar geleden ongeveer stonden. Zouden ze er nog steeds staan? Ik vrees het ergste, maar misschien ga ik binnenkort ter plekke eens op verkenning …