We rollen hier van het ene feestje in het andere. Nadat we vrijdagavond ter viering van mijn verjaardag -die overigens al in augustus was- een prachtig concert van Slagerij van Kampen hadden bijgewoond, hebben we gistermiddag in kleine familiekring Aafje’s verjaardag twee dagen in ’t vooruit gevierd …

Tijmen en Pepijn stortten zich meteen op de autootjes en de ruim 50 jaar oude garage, waar ik zelf als kind nog mee heb gespeeld. Erg lang duurde dat samen spelen overigens niet, want het komt bij Pepijn erg precies hoe er met de auto’s wordt gespeeld, en dat ligt Tijmen niet echt …

Pepijn doet niets liever dan de auto’s in een lange rij van het ene punt naar het andere verplaatsen. Eerst gaat alles keurig in de rij naar beneden om elders een tijdelijks parkeerplek te krijgen, daarna wordt op dezelfde wijze de terugreis georganiseerd. Met uiterste precisie krijgen alle auto’s na enige tijd weer een plekje in de garage. Daarna begint het geheel weer opnieuw en nog dan nog eens , etc …

Toen de oranjekoek werd geserveerd, wilde Pepijn zijn spel wel even onderbreken, want behalve op auto’s is hij ook gek op oranjekoek. Hij liet het zich dan ook goed smaken …

Toen de beide mannen vervolgens het plan opvatten om maar even naar het vlakbij ons huis gelegen speeltuintje te gaan, besloot ik daar toch maar even achteraan te hobbelen …

Pake zal zich wel weer te snel bezorgd maken natuurlijk, maar ik vind zowel de schommels als het glijbaantje eerlijk gezegd net wat te hoog om Pepijn daar alleen zijn gang te laten gaan …

De dag werd afgerond met het samen voeren van de vissen …

Concerten, feestjes en partijen … toen ik een jaar of vijftien geleden nog volop actief was in het jeugd- en jongerenwerk maakte het me allemaal niets uit. Een nachtje slapen, de volgende ochtend even onder de douche, dan was ik weer het heertje. Dat ligt tegenwoordig toch allemaal net even anders. Ik kan er nog steeds evenveel van genieten, maar het herstel van diverse uitspattingen duurt tegenwoordig helaas aanzienlijk langer.

Afijn, ik rommel me wel weer door de week heen.
Voor de mensen die nog nooit hadden gehoord van Slagerij van Kampen of daar een heel verkeerd beeld van hebben, sluit ik vandaag af met een video-opname van één van mijn favoriete nummers van deze slagwerkgroep: “Call me a train”. Laat je meevoeren op een denderende treinreis …