Eenmaal op It Eilân aangekomen, was goed te zien dat er maar een centimetertje sneeuw was gevallen. De licht besneeuwde paden en de groene vlakte leverden een fraai beeld op …

Voor een wandeling over de kale vlakte hadden mijn onderdanen die dag volstrekt onvoldoende draagkracht, daarom maakte ik rechtsomkeert, zodat ik de pont eens wat nader kon bekijken …

Behoedzaam waagde ik me stapje voor stapje op het in ’t zonlicht glanzende metalen dek …

Eenmaal aan boord spreken de foto’s verder voor zichzelf …

Niets over fietsers of voetgangers op de bordjes, er restte me dus niets anders dan maar weer over de brug terug te lopen …

Terug op ‘de vaste wal’ beklom ik het uitkijkplateau om nog even een paar foto’s te maken. Op dat moment kwam er beweging in de pont …

– wordt vervolgd –