Een mus in de bloesem

“Alles is raar dit jaar. Zelfs onze 76e Nationale Bevrijdingsdag zullen we dit jaar zoveel mogelijk in eigen huis en tuin moeten vieren. Het wordt een viering in beperkte vrijheid. Geen festivals, geen optochten met oude legervoertuigen en geen vuurwerk,” schreef ik vorig jaar op 5 mei.

Ik had toen niet verwacht dat we 12 maanden later nog in vrijwel dezelfde situatie zouden zitten. En ik kan ook niet zeggen, dat ik er erg blij mee ben. Maar hé, kom op … Dan vieren we Bevrijdingsdag toch gewoon volgend jaar weer op grootse wijze met zijn allen …!?

Vorig jaar heb ik Bevrijdingsdag hier op bescheiden wijze gevierd met wat vrolijke oranje bloemen. Die had ik in dit koude voorjaar niet voor handen, maar er valt nu toch ook wel het één en ander te genieten, als je het maar wilt zien. Wat te denken van de bloesem van de buurvrouw waar wij elk jaar ook van mogen genieten … Precies een week geleden viel mijn oog bijvoorbeeld ineens op een mus die met zijn kopje in die bloemen dook. Toen ik inzoomde, kon ik zien dat hij van de zaadjes in de bloem zat te snoepen …

Maar ja, ieder voordeel heb zijn nadeel … Met de stormachtige wind van de afgelopen dagen waaien de bloemen in grote trossen naar beneden. De meeste zijn daarbij vrij hinderlijk, maar af en toe valt ook daar wel van te genieten. Dit trosje in het vogelbadje vond ik bijvoorbeeld toch wel erg decoratief …

Vogelkijkhut “Skieregoes”

Nadat ik me dinsdag tegen enen los had weten los te rukken van de fonkelende ijskristallen langs het pad naar de vogelkijkhut en Johan mij overeind had weten te hijsen, naderden we uiteindelijk toch de vogelkijkhut “Skieregoes” (in het Nederlands: “Grauwe gans”) in het Easterskar. Dit is een natuurgebied, dat tussen Heerenveen en het Tjeukemeer ligt (kaartje Google Maps). Het Easterskar is een laagveenmoerasgebied dat zijn ontstaan dankt aan de vervening, zoals zoveel natuurgebieden in Fryslân …

120117-1249x

Voordat we de vogelkijkhut betraden heb ik even een blik over het linker zijscherm geworpen …

120117-1314x

Eenmaal in de hut zagen we dat we er niet alleen waren. Aan de linkerkant zaten twee mannen met gewichtig uitziende telelenzen gespannen te kijken naar een plekje in de rietkraag, enkele meters bij de hut vandaan. Vrijwel in het midden van de hut zat een vrouw met een minstens even indrukwekkende camera-uitrusting. Zij was echter niet met vogels bezig, maar voerde minutenlang een gesprek met zoonlief. Iets van excuses mompelend beëindigde ze uiteindelijk het gesprek, waarna ze de hut verliet …

120117-1305x

De rust keerde terug in de hut, zodat de beide mannen zich weer ten volle konden richten op een vogel -het bleek te gaan om een klapekster- die zich nog steeds daar ergens in het riet leek op te houden. Nadat ik ook enige tijd naar het bewuste plekje had zitten turen, richtten Johan en ik ons op het omringende landschap …

120117-1309x

Wij zijn niet van die vogelaars, wij hebben geen van beiden het geduld om een tijdlang met de camera in de aanslag te zitten, totdat dat ene vogeltje verschijnt. Maar als er toevallig in de verte een paar ganzen moeizaam over het ijs schuifelen, dan wil ik daar natuurlijk wel even een plaatje van schieten …

120117-1256x

Een overvliegende zilverreiger was me te snel af, maar dat ene pluisje, dat in een hoek van de hut bij één van de kijkgaten zachtjes op de wind heen en weer wiegde, ontsprong de dans niet.

120117-1300x

Na een klein kwartiertje hadden Johan en ik het wel bekeken in de hut. Omdat het zonde was om nog langer binnen te blijven met het mooie zonnige, licht winterse weer, wensten we de beide mannen een goede voortzetting en verlieten we de vogelkijkhut …

120117-1306x