Toen vorige week bekend werd dat op Tweede Kerstdag voor het eerst sinds 13 jaar de Deelentocht weer geschaatst kon worden, besloot ik daaraan voorafgaand nog even een fotokuier door de Deelen te maken. Toen ik vrijdagmiddag naar het parkeerterrein reed, zag ik dat het eerste stempelhokje al klaar stond …
In mijn jongere jaren heb ik de Deelentocht een paar maal gereden. Het mooie van deze tocht is, dat je er meestal hooguit op enkele plaatsen last kunt hebben van tegenwind, omdat de route voor het grootste deel wordt omzoomd door rietkragen en bomen …
De laatste keer heb ik de tocht samen met Johan gereden. Toen ik Johan gisteravond belde en daarover begon, wist hij meteen waar ik het over had, want hij bracht direct de ontmoeting met een oude bekende op het laatste deel van de tocht ter sprake …
Johan was er meteen voor te porren om vandaag samen nog eens een ritje door het nog steeds winterse Fryslân te maken. Misschien kunnen we nog net even ergens wat winterse plaatjes scoren …
Schaatsen doen we intussen geen van beiden meer, ook al kriebelt het bij nog steeds als ik ernaar kijk. Bij het schaatsen van zo’n tocht horen ook de nodige kleine hindernissen, zoals klunen en het passeren van bruggen en bruggetjes …
Zo’n bruggetje als hierboven zou ik met even zitten en draaien waarschijnlijk ook nog wel overwinnen, maar het passeren van wat ik altijd maar de hoofdbrug van de Deelen noem, zou wel eens problemen met zich mee kunnen brengen tegenwoordig …
Nee, aan schaatsen waag ik me maar niet meer, aan mijn fotokuiers heb ik meer dan genoeg beweging. Zo ook vrijdag, want inmiddels was ik op het punt gekomen waar ik moest kiezen: doorgaan, of toch maar terug gaan …
Het werd de laatste optie, omdat doorgaan wat teveel van mijn onderdanen zou vergen. Met het oog op Tweede Kerstdag moest ik tenslotte ook nog wat energie bewaren voor de kleinkinderen. Daarom besloot ik de kortste weg terug te nemen, over het vlonderpad door het riet …
Terug bij de auto kon ik nog net even een foto nemen van een groepje overvliegende ganzen. Het waren nog zo ongeveer de laatste ganzen in de buurt, want de meeste ganzen die hier normaal gesproken overwinteren, zijn intussen doorgetrokken naar zuidelijker oorden …
Afanja's Weblog 
Hoi Jan. Ook deze zijn weer leuk. He ik wil ook zoiets doen maar het ijs wil niet. Lekkere , meiden op de schaats geeft me een gevoel van weer jong en puber te zijn en dan maar zwieren en versieren. Word ik gewoon koud van weet je wel….
LikeLike
Mooie gevarieerde serie.
Idd nog net genoeg sneeuw voor die winterse plaatje.
Schaatsen? Mij niet gezien maar wel erg leuk om te gaan kijken 😉
LikeLike
Een collega van mij deed mee. Aardig om te weten dat hij weinig tegenwind had. 🙂
LikeLike
Wat een rust zit er in je foto’s Jan.
Het gebied kennende zal daar wel nodige kluunwerk
aan te pas gekomen zijn….
LikeLike
Lijkt me een mooie tocht. Heb je ook nog even op het ijs gestaan net zoals vorig jaar? Toen was het nauwelijks vertrouwd en vond ik het maar eng dat je dat toen ging doen.
Je hebt de schaatsers mooi vastgelegd. De schaatsers bij de onderste brug moeten wel heel diep door de knieën.
LikeLike
Ohh wat prachtig dat die tocht weer gereden kon worden! Ik hoop dat snel de vorst weer terug komt.. Want het kriebelt natuurlijk wel voor de tocht der tochten!!!
Zo zijn de Deelen wel een heel prachtig natuur gebied. 🙂
OT: ik wilde heel erg graag zelf op stap.. maar dat vond de groep eigenlijk niet goed, want ze wilden alles met z’n allen doen.. En aangezien we zelf geen eigen auto hadden, kon ik moeilijk elke keer vertrekken. :-S
LikeLike
Mooie foto’s van dit mooie landschap. Heerlijk als je nog kan gaan schaatsen, da’s voor mij lang geleden.
LikeLike
Ik vreesde al dat je ook je schaatsen zou aanbinden en even op verkenning ging. Oef pak van mijn hart. Wat doen die allemaal? Zo onder bruggetjes door? Prachtige vriesganzen die overvliegen.
LikeLike
ik weet niet of er ondertussen nog steeds wordt geschaatst daar, bij ons in de polder is het in ieder geval niet te doen….
En die ganzen zitten idd hier 😉
LikeLike
Mooi gebied om te schaatsen , zeker als het een beetje uit de wind is.
Mooi met die bruggetjes, maar inderdaad wel lastig.
Maar goed, ik schaats al jaren niet meer, te bang dat brokken maak, heb ik niet gedaan nu en zit nog ;-(
Het was er nog niet druk.
Om even te wandelen is het toch ook mooi.
Al kost het zeker met de kou meer energie.
Groeten en gezellig avond verder.
LikeLike
Terwijl ik keek en las dacht ik ohh jee….Jan zal het toch niet in zijn hoofd halen?
maar nee. je bent een wijs man.
Dergelijke tochten vragen al je energie en dan kun je de kerstdagen vergeten.
De omgeving is wel geweldig.
Tjonge wat heb ik bewondering voor die jongelui die daar even op de hurken onder een brug doorgaan.
Ik voel het nu al…( achter mijn p.c.) whahahahahaha
LikeLike
En dan steeds maar hopen dat er geen wak onder zo’n bruggetje zit.
LikeLike
Dertien jaar geleden voor het laatst gehouden, daar zit een lange tijd tussen. Is het water zo diep dat deze tocht niet eerder kon worden gereden; vorig jaar hebben we toch ook een flinke vorstperiode gehad en waren er toch ook diverse schaatstochten??
LikeLike
De tocht gaat door het hele natuurgebied heen, zoals je misschien weet zijn de vele petgaten, waar deze tocht voor het grootste gedeelte plaats vindt, ontstaan door turfwinning. De exacte diepte van de petgaten zou ik niet weten. Wel moet je rekening houden dat je geen 1 stukje dubbel rijdt op de route. Kortom de gehele route 30 km moet sterk genoeg zijn om meerdere mensen te kunnen houden. De winters zijn steeds net niet sterk genoeg geweest om over de gehele route de veiligheid te garanderen.
LikeLike
Schaatsers in een landschap vind ik leuk om te zien. Ik zie het liever dan dat ik het zelf doe. Ook in de winter is dit een mooi gebied. Een mooie serie.
LikeLike