Ten noorden van Earnewâld is de afgelopen jaren hard gewerkt aan de herinrichting van een gebied van ongeveer 400 hectare groot. De werkzaamheden hadden vooral betrekking op een verbetering van het watersysteem. Hierdoor kunnen de bestaande kwetsbare natuurgebieden beter beschermd worden. Aan de randen van het gebied zijn op graslandpercelen petgatstructuren aangelegd. Met deze inrichting wordt er een bufferzone aangebracht rondom de bestaande kwetsbare natuurgebieden. Die natuurgebieden bestaan bijvoorbeeld uit hoogveenbos of veenmosrietland. In de nieuw aangelegde natuurgebieden wordt een natuurdoel met jonge verlanding nagestreefd rond open water met waterplanten en riet- en oevervegetatie. Verder is het de bedoeling dat er rietlanden bij komen die jaarlijks gemaaid worden door de rietsnijders rondom Earnewâld …
Gistermiddag heb ik een tijdje rondgestruind in het meest westelijke deel van het gebied aan de Ds. Van der Veenweg (kaartje Google Maps). Ik had geen beter moment kunnen treffen, want uitgerekend rond dat tijdstip viel de wind even weg …
Dat leverde niet alleen mooie weerspiegelingen op de nieuwe petgaten op, maar het zorgde er ook voor dat de temperatuur meteen een paar graden omhoog leek te gaan, zodat de jas uit kon …
Op zo’n zonnige dag als gisteren komt het insectenrijk ook meteen tot leven, vooral op en rond de vele pinksterbloemen die er bloeien was het een komen en gaan van diverse insecten …
Hoewel de spieren in mijn bovenbenen inmiddels al begonnen te protesteren, besloot ik toch de macrovoorzetlens nog maar even op de camera te klikken en even op insectenjacht te gaan …
Het wemelde er zo gezegd van de oranjetipjes, maar die waren me allemaal te snel af. Meer dan een paar zweefvliegen en een geaderd witje heb ik niet in beeld kunnen vangen. Echt mooie macro-opnamen zijn het niet geworden, maar het begin is er weer …
Als er nu eindelijk eens een wat langere periode met zonnig en stabiel voorjaarsweer aanbreekt, dan komt het helemaal goed.