Oom Hielke en de ljippen

Geplaatst op door

De kievit (ljip in het Fries) is terug in het land. Maandag is het eerste kievitsei van Fryslân gevonden. De eieren mogen dit jaar wel worden gezocht, maar ze mogen niet worden meegenomen. Zelf ben ik niet echt opgevoed met de traditie van het kievitseieren zoeken, maar drie oudere broers van mijn moeder leefden er in hun jongere jaren in het voorjaar helemaal voor. Zodra de eerste kieviten werden gesignaleerd, waren die mannen zo ongeveer dag en nacht in het veld te vinden, en steevast kwamen ze dan thuis met een pet vol eieren …

150610-1345x

Toen ik een mannetje van een jaar of twaalf was, ben ik eens een dag met twee van mijn ooms mee geweest om eieren te zoeken. Ik kan me herinneren dat de auto op een bepaald moment ergens in de berm werd gezet, waarna de gebeurtenissen in en boven een weiland zorgvuldig in ogenschouw werden genomen. Na verloop van tijd zei oom Hielke tegen mij: “Rin marris 50 flinke stappen dy kant op. en dêrnei sa’n 15 stappen nei rjochts …” (“Loop maar eens 50 flinke stappen die kant op, en daarna ongeveer 15 stappen naar rechts.”) Volgzaam en hoopvol liep ik op mijn laarzen in de aangeduide richting door het weiland. Zou ik dan eindelijk mijn eerste kievitsei vinden …?
Maar nee, zelfs met die hulp wist ik geen kievitsei te vinden. Toen mijn ooms zich even later bij me voegden, wees oom Hielke me er fijntjes op, dat ik bijna op het nestje stond … Ik had de beide eitjes verdorie wel kapot kunnen trappen. Sindsdien heb ik me niet meer aan het zoeken van kievitseieren gewaagd …

150610-1347x

Vandaag brengen we oom Hielke, mijn moeder’s laatst levende broer naar zijn laatste rustplaats. Voor mij zal hij – samen met oom Jan en oom Siebe – voortleven als een groot eierzoeker en natuurliefhebber. Dag oom Hielke …

29 gedachten over “Oom Hielke en de ljippen”

Reacties zijn gesloten.