Een klein kwartiertje nadat het koolwitje was weg gefladderd, werd me donderdag rond het middaguur nog een cadeautje gepresenteerd op het terras. Ik was net van plan om mijn favoriete plekje te verlaten en naar binnen te gaan, omdat het er te warm werd. Zo ver kwam het echter nog niet …

Een libel landde op een takje van de dode restanten van de druif die onze muur nog steeds sieren. Zoals het een goede libel betaamt, vloog hij een paar maal op om een rondje langs de hazelaar te maken. Elke keer landde hij vervolgens weer op hetzelfde takje. Uiteindelijk vond hij het welletjes en verliet hij onze tuin in oostelijke richting. Dat kwam mij goed uit, want het was intussen echt te warm om nog lekker op het terras te kunnen zitten …