Categorie archief: Weerbeeld

IJs aan de Hogeweg

Geplaatst op door

We lieten de woudreuzen aan De Baars achter ons en daalden in westelijke richting af van 12.50 m naar -0,50 m aan de oostkant van De Weerribben. Daar stopten we voor een korte fotosessie aan de Hogeweg (kaart OpenStreetMap) …

een laagje ijs na de eerste nachtvorst

Aan de Hogeweg staan o.a. de spinnenkopmolen de Wigter en een mooie maalvaardige tjasker. Vandaag richtten we onze camera ’s echter op een paar van de pittoreske vervenershuisjes aan de weg. Op de sloot langs de oostkant van de weg lag nog een eerste dun laagje ijs. Daarachter stond een van de kleine vervenershuisjes. Mijn moeder is voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog in een vergelijkbaar huisje opgegroeid met haar ouders en 7 broers en zusters aan een andere Hoge Dijk. Ik vind dat nog steeds onvoorstelbaar …

er ligt een laagje ijs in de sloot
twee wilgen en de voorgevel van een arbeidershuisje worden weerspiegeld in de sloot
een vervenershuisje in De Weerribben

Aan de overkant van de weg staat achter een wat bredere gracht een vervenershuisje met daarachter een schuur of stal. Ik denk, dat we dit een keuterboerderijtje mogen noemen …

een keuterboerderijtje in De Weerribben
een keuterboerderijtje in De Weerribben wordt weerspiegeld in een gracht
de weerspiegeling van een keuterboerderijtje in De Weerribben

Even bij de Leijen

Geplaatst op door

Het was een mooie, maar frisse dag voor een fotokuiertje bij de Leijen. Bij gebrek aan kracht van mijn onderdanen, heb ik me maar niet te ver op het glibberige paadje naar de vogelkijkhut gewaagd. Een korte rondvaart kon ook geen uitkomst bieden, de boot had net wat teveel water gemaakt. Maar het was goed. Ik had een frisse neus gehaald en er was genoeg om even van te genieten. Eigenlijk had ik voldoende aan het glanzende riet met hier en daar een mooie volle pluizige pluim …

rietland rond de Leijen met in de verte wat struikgewas en een paar bomen
de pluizige pluim van een rietstengel
rietland rond de Leijen met in de verte een paar bomen
een vol water gelopen bootje in een rietkraag
rietland rond de Leijen met in de verte wat struikgewas en een paar bomen

Een dun laagje sneeuw

Geplaatst op door

Vandaag weer eens een paar actuele plaatjes. Er ligt een heel dun laagje sneeuw, en dus ben ik vanmorgen meteen even met de camera de tuin in gelopen om snel een paar foto’s te maken. Voor het geval dat de eerste sneeuw van de winter 2025-’26 ook meteen de laatste is, heb ik het in ieder geval niet gemist …

er ligt een heel dun laagje sneeuw in de tuin
een laagje sneeuw op een terrastafel met een aantal hazelnoten
een laagje sneeuw op een tuinornament, een gestileerde klaproos
en laagjes sneeuw op de heksenbol in de tuin
een laagje sneeuw op het vogelbad

Het loopt licht met twee

Geplaatst op door

Tot 2016 was het Weinterper Skar mijn favoriete natuurgebied. Een paar maal per week maakte ik er steevast een wandeling. Soms maakte ik een fotokuier aan de zuidkant, maar meestal liep ik naar het bankje bij de dobbe aan de noordkant van het Skar. Tegenwoordig is de afstand van 700 meter naar dat bankje me helaas te groot …

een bankje aan de noordkant in het Weinterper Skar

Tegenwoordig kies ik weer voor de zuidkant. Daar is in het kader van natuurcompensatie i.v.m. de verdubbeling van de N381 eind 2016 op mijn verzoek een bankje geplaatst. Dat bankje staat op 250 meter vanaf de parkeerplaats. Dat was ook de korte wandeling die ik voorstelde te maken bij het weerzien met mijn oud-studiegenoot Andries van de P.A. in Drachten.

Hoewel we elkaar na 45 jaar in het passeren waarschijnlijk niet herkend zouden hebben, werd het een hartelijk weerzien. Gewapend met mijn trekkingstokken stelde ik voor om naar dat bankje te wandelen. Er viel genoeg te praten, en dan is 250 meter niet zo ver. Ook op het bankje hielden we het goed pratend over elkaars levensverhaal en carrière …

het in 2016 geplaatste bankje aan de zuidkant van het Weinterper Skar

Bewolking en wind hielden de temperatuur vooral voor mijn bovenbenen net wat te laag om langere tijd lekker op het bankje te kunnen zitten. Daarom stelde ik voor om nog maar even door te wandelen naar een tweede bankje, dat 250 meter verder naar het zuiden staat. “Do moatst ek noch werom, hè” waarschuwde Andries nog. De benen voelden echter krachtig, dus ik durfde het wel aan …

herfsttinten in het Weinterper Skar

We waren ook zomaar bij het tweede bankje aangekomen, het loopt nu eenmaal licht met zijn tweeën. Ook op het tweede bankje hielden we het makkelijk pratend. Maar na enige tijd zijn we toch maar weer in dezelfde twee etappes terug gelopen naar de parkeerplaats. Daar hebben we bij het afscheid afgesproken om volgend voorjaar nog eens een afspraak te maken. Om dan wat verder te kunnen komen, moet tegen die tijd Whilly maar weer mee. Dat is me op goed rollende paden afgelopen jaar samen met fotomaatje Jetske ook een keer of drie uitstekend bevallen …

herfsttinten in het Weinterper Skar

Terugblikkend zijn de ontmoeting en de wandeling de extra rustdag, die ik gisteren op de waarschijnlijk laatste zachte dag van 2025 noodgedwongen heb moeten nemen, dubbel en dwars waard geweest. Zoals mijn eerste neuroloog al zei: “Ga gerust af en toe eens even over je grens, daar kun je in principe niets mee vernielen.” Ik ben die uitdaging woensdag dan ook graag aangegaan. Daarna is een roestig dagje helemaal niet erg …

weerspiegelde sluisdeuren in de Opsterlandse Compagnonsvaart

Bekend met MS

Geplaatst op door

Vandaag even extra editie over heel herkenbare MS klachten, nadat ik vanmorgen eerder al wat foto’s van herfstbladeren in het bos had gepubliceerd: https://wp.me/pHUJ-lnU.

Ik werd vanmorgen weer eens wakker met zwabberbenen, daarom ben ik de dag weer heel rustig begonnen met koffie en koek. Daarna ben ik zoals gebruikelijk de tuin even in gelopen. Na een paar keer rustig heen en weer lopen zat er weer voldoende pit in de benen om voorzichtig even wat blad te ruimen. Daar zou Aafje blij mee zijn. 😉

Teug binnen keek op de pc naar het Journaal van 11 uur. Meteen daarna volgde er een vooraankondiging van het programma ‘Tijd voor Max’ van 11:15 – 12:00 uur op NPO 1. Ik kijk daar anders nooit naar, maar mijn interesse werd gewekt door de aankondiging dat Bert Maalderink (verslaggever bij Studio Sport) zou vertellen over de podcast ‘Bekend met MS’, die hij samen met het Nationaal MS Fonds heeft gemaakt.

Ik had daar al over gehoord, maar toen Maalderink na ongeveer 20 minuten in beeld kwam, werd ik toch geraakt door zijn herkenbare verhaal. Na een voorgeschiedenis van ongeveer 4 jaar met diverse klachten, kreeg Maalderink in 2023 de diagnose MS. Bij Studio Sport lukte het werken na verloop vooral in de zomer niet meer. Dat resulteerde uiteindelijk in het maken van de podcast.

Als het over zijn klachten gaat, somt Maalderink een voor mij heel herkenbaar rijtje op:

‘Ik kan slecht tegen fel licht en andere prikkels zoals licht en geluid, da’s gedoe. Verder heb ik o.a. last van vermoeidheid, gevoelloosheid in vingertoppen. Hersenmist is ook zoiets, dat het moeilijk is om makkelijk te denken. Bij elkaar heb ik wel zo’n 10 dingen die ik wel een beetje heb. Geen heel groot drama op dit moment, maar het is wel lastig.’

Ik denk, dat ik straks maar eens naar die podcast ga luisteren. Hij is hier te vinden:

In deel 4 vertelt Bert Maalderink zijn eigen verhaal. Ik vind het een aanrader: https://podcasts.apple.com/us/podcast/aflevering-4-bert-maalderink/id1844823624?i=1000734757818

Herfst bij Heidehuizen

Geplaatst op door

Nadat we onze broodjes hadden gegeten, reden we naar Heidehuizen om daar samen weer eens een korte fotokuier te maken. Jetske keek geïnteresseerd en verrast toe hoe ik Flip even later van mijn hand liet opstijgen. Toen ik het bos in liep, volgde Flip me netjes enige tijd.. Na een korte demonstratie heb ik Flip eerst weer ingepakt om wat foto’s te kunnen maken met de RX10. Maar ik moest wel beloven dat ik later op de dag nog een kleine vliegdemonstratie zou geven.

Sneller dan mij lief was, gaven mijn benen te kennen dat het tijd werd om aan de terugweg te beginnen. Ik klapte mijn visstoeltje uit, zodat Jetske nog even wat kon rondscharrelen met haar camera. Over het wat makkelijker lopende fietspaadje zijn we enige tijd later terug gegaan naar de auto …

in het bos bij Heidehuizen
de DJI Flip en mijn fotomaatje samen op de foto
in het bos bij Heidehuizen
in het bos bij Heidehuizen
in het bos bij Heidehuizen

De mist in

Geplaatst op door

Het liep al tegen twaalven, toen Jetske en ik vrijdag na afloop van een bezoek aan de neuroloog op pad konden. Toch was het nog steeds mistig onderweg. Dat heeft ook zijn charmes, maar we hadden liever wat zon gehad om de herfstkleuren wat te laten sprankelen. Daarom besloten we bij het Weinterper Skar eerst een broodje te eten in de auto, voordat we aan een fotokuier begonnen.

Daar bleek weer eens, dat Jetske meer en meer elk vogeltje ziet vliegen. Ditmaal zag ze vlak naast de auto een paar goudhaantjes door de struiken dartelen. Daar legde ik mijn broodje graag even voor opzij. Voor het eerst sinds lange tijd lukte het me om dat kleine vogeltje eens voor de lens te krijgen. Het was alleen jammer dat het zo donker was, maar een kniesoor die daar op let …

het was mistig onderweg
mist in het Weinterper Skar
mist in het Weinterper Skar
een goudhaantje in het Weinterper Skar
het was grijs in het bos bij Heidehuizen