Het laatste bruggetje

Nadat we ’s ochtends op weg naar de Beulakerwijde een langere, fotogenieke vaartocht door de omgeving hadden gemaakt, koos Jetske voor een kortere vaarweg terug …

Tijdens het laatste deel van de tocht, zagen we een groot houtsnijwerk in een tuin staan. Jammer genoeg stond de imposante vogel met zijn kop de andere kant op …

Enkele minuten later namen we de laatste hindernis van onze vaartocht: het laagste bruggetje van de regio. Volledig plat op de boot liggend, kwamen we er veilig onder door. Na de passage van de brug hield Jetske onze boot even stationair op de plek, zodat ik nog wat foto’s kon maken van de manier waarop de tegemoetkomende sloep onder het bruggetje door voer. Diep gebukt en heel voorzichtig …

Kort daarna kwam er een einde deze prachtige vaartocht door De Wieden. De plotselinge weigering van mijn benen, toen ik even later over het warme asfalt liep, was een flinke waarschuwing voor de rest van de zomer …

Een purperreiger en wat suppers

Genietend van de rust en de ruimte rondom, voeren we over de Beulakerwijde. In de verte lag een zeiljacht voor anker, verder was de plas bijna leeg. Ik hoefde er niet veel voor te doen om daar een gevoel van vrijheid te krijgen …

Dat zal vast ook het gevoel geweest zijn een paar suppers* – eerst een vrouw en heel stuk daarachter de man – die de andere kant op peddelden. Zij was er lekker bij gaan zitten, hij stond fier op zijn supboard …

Een purperreiger kruiste onze vaart hoog in de lucht. Dat was een welkome passant waar ik erg blij van werd, want ik had al vijf jaar geen purperreiger meer gezien ….

Het suppen* lijkt populair te zijn, want niet veel later kwamen we deze man tegen, die een rondvaart over het meer leek te maken met zijn (klein)kinderen op een supboard …

Terwijl ik al flierefluitend en fotograferend om me heen keek, hield de schipper haar aandacht bij het werk. Een stukje verderop toonde ze haar lokale kennis, door me op een gevaarlijk plekje op de Beulakerwijde te wijzen …

– wordt vervolgd

* Suppen staat voor Stand-Up-Paddle. Op een supboard (soort surfboard) sta je rechtop en met een lange peddel beweeg je jezelf voort over het water.

Zeilboten op de Beulakerwijde

Het was vlak voor de vakantietijd nog lekker rustig op de Beulakerwijde tijdens onze vaartocht. Ik heb er niet veel meer dan zes of zeven zeilboten op het water gezien. Zo was er dit exemplaar dat een stuk verderop met gebolde spinnaker in tegengestelde richting voer …

Ook de onderstaande zeilboot kruiste ons pad. Ik ben niet opgegroeid op of rond het water, en van zeilen heb ik geen verstand, maar kijkend naar het zeilteken denk ik, dat dit een valk is. De valk is een middelgrote open zeilboot. Het is een tweemans wedstrijdboot die van origine gebouwd werd van hechthout met een vaste kiel. Een latere uitvoering in polyester is populair voor recreatie en zeillessen …

Het zeiljacht op de foto’s hieronder was één van de mooiste zeilboten die we die dag gezien hebben. Achtergrondinformatie heb ik er niet over, ik vind het gewoon een mooi zeiljacht …

Wat kleiner en eenvoudiger, maar minstens zo mooi is de zeilpunter, waarmee ik dit hoofdstuk afsluit. De zeilpunter of Gieterse punter is een uniek type boot dat veel wordt gebruikt in en rond de wateren bij Giethoorn. Het is een oud traditioneel vaartuig dat al eeuwenlang wordt gebruikt in de regio …

– wordt vervolgd

Een rietdekker aan ’t werk

We lieten de rietvelden achter ons op het moment dat we opnieuw onder een brug door voeren. Hij was als een poort waarachter het licht lonkte, toen we het kleine lintdorp Dwarsgracht binnen voeren …

Zodra we onder de brug door waren, kwamen we langs een tuin waar de hortensia’s in volle glorie stonden te pronken. Het was echter vooral de kunstinstallatie van drie metalen vogels waar ik gecharmeerd van was …

Aan de andere kant van de gracht was een rietdekker aan het werk op het dak van een woonboerderij. Mooi werk om naar te kijken! Zo te zien was hij bezig met de laatste loodjes van de klus …

Het bood in het voorbijgaan een mooi kansje om een glimp op te vangen van wat er met het riet wordt gedaan, nadat de rietsnijders hun werk hebben gedaan. Vakmanschap is meesterschap, dat geldt zeker voor de rietdekker. Maar met bijna tot tropische waarden oplopende temperaturen viel de man op dat moment niet te benijden …

– wordt vervolgd

De Wieden in

Terwijl het in de verte af en toe wat rommelt en de eerste regendruppels kringetjes maken in de vijver, neem ik jullie mee terug naar het vaartochtje dat ik vrijdag met mijn fotomaatje heb gemaakt. Rond half elf ’s ochtends koersten we in westelijke richting over de Cornelisgracht bij Giethoorn …

Na enige tijd doken we rechtsaf onder een brug door. Daar lieten we de bewoonde wereld voorlopig even achter ons om de Wieden te doorkruisen. Voorbij de brug kwam ons een sloep tegemoet. “Niet te snel opzij gaan,” zegt Jetske in voorkomende gevallen, ‘wij hebben een stalen boot hij niet …” 😉

Niet veel later doken we een stuk bos in, dat ik herkende van eerdere vaartochtjes met Jetske in deze contreien. Ik vind dit steeds weer een bijzonder stukje van de route …

Omdat Jetske het gebied ongeveer net zo goed kent als haar broekzak, zoekt ze graag routes op waar de gemiddelde toerist zich niet waagt met zijn motorbootje. Losgeslagen pollen riet en een overdaad aan waterplanten maakten de vaart steeds smaller en vormden een bedreiging voor de schroef van de buitenboordmotor. Maar Jetske is zoals bekend voor geen kleintje vervaard en hanteerde met vaste hand de vaarboom om voorbij de hindernis te komen …

Daarna vervolgden we onze route weer door de smalle vaart tussen de uitgestrekte rietvelden …

– wordt vervolgd

Echt offline

Mijn ‘dagje offline’ werd gisteren echt van vroeg tot laat een volle dag offline. Dat overkomt me niet zo vaak, maar het is me prima bevallen. Nadat ik rond half tien ’s ochtends in de auto was gestapt, staken mijn fotomaatje en ik een uurtje laten in Giethoorn van wal in een punter met buitenboordmotor om een vaartochtje door de Wieden te maken …

Jetske – die de grachten, vaarten en plassen in de omgeving bijna kent als haar broekzak – maakte er weer een mooie tocht van. Door smalle vaarten, omgeven door bomen of rietland, zetten we via Dwarsgracht en Jonen koers naar de Beulakerwijde. Daar ontdekten we, dat we helaas te laat waren om de jonge zwarte sterns nog te kunnen zien. De nestvlotjes lagen er kaal en verlaten bij …

Al met al werd het een prachtige dag in de Wieden. Het was er heerlijk met een verkoelend windje over het water. Het ging mis, toen ik bij terugkomst in de hitte weer vaste wal onder mijn voeten had. Ik had nog geen 10 meter over een verharde weg gelopen, toen alle kracht in één keer uit mijn benen vloeide. Jetske zag het gebeuren en moest me naar de auto helpen …

Na een paar bakjes koffie en wat water keerde de kracht bij Jetske in de tuin weer voldoende terug om naar huis te kunnen rijden. Dat doet hitte dus met MS. En dat is toch schrikken na de vlotte kuier van woensdag met Ria in de Ecokathedraal. Afijn, vandaag blijf ik lekker thuis. Passen jullie ook wat op jezelf?

Een dagje offline

Met het oog op de weersverwachting voor vandaag ben ik een dagje offline …

Maak er een mooie dag van en hou ’t hoofd koel!