Zodra je raam of deur maar open doet, komt het voorjaar je tegemoet …
Gistermiddag ben ik weer een tijdje neergestreken op het bankje bij de dobbe, regelmatig fladderde er één of andere vlinder voorbij …
Witjes, dagpauwogen en oranjetipjes bleven veelal in de lucht, maar een citroenvlinder wilde uiteindelijk wel even poseren op een paardenbloem …
Van fotokuiertjes komt met de uitzonderlijke aprilwarmte van de laatste dagen niet veel terecht, maar ook daar zonder kom ik niets tekort …
Tijdens een ritje met de auto – airco aan – is een tussenstop bij een van de vele groengele weilanden snel gemaakt …
De aanblik van zo’n zee van paardenbloemen verveelt me nooit, maar heb je wel eens zo’n paardenbloem van dichtbij bekeken …?
Nee, echt dichtbij … kruip er maar bovenop, kruip er maar in …
Zeg nu zelf, dat is toch fantastisch … onder elke hoek ontdek je weer nieuwe dingen …
Die nietige paardenbloem, daar gaat een compleet universum in schuil …
En als er dan ook nog eens een zweefvlieg of een ander insect op zo’n bloem neerstrijkt, dan kan mijn dag niet meer stuk …
De insecten kunnen in zo’n weiland hun lol net zo min op als ik …
De paardenbloem is in mijn ogen nog steeds een zwaar onderschatte bloem.
