Een primeurtje: de blauwborst

Nadat we een tip hadden gekregen dat het Stroïnkgemaal open was voor publiek, hebben Jetske en ik in het kader van de Nationale Molendag zaterdag een bezoek gebracht aan het Stroïnk gemaal bij Blokzijl en spinnenkopmolen de Wicher bij Kalenberg. Verslag en foto’s daarvan zullen op enig moment hier wel verschijnen. Vandaag beperk ik het tot de primeur, waarmee de dag werd afgesloten. Omdat ze eerder in de week al wat verkennend werk had gedaan, wist Jetske me te verblijden met de blauwborst. We zaten al een tijdje tactisch opgesteld te wachten, toen hij zich plotseling liet zien …

“Daar is hij, Jan …,” hoorde ik Jetske fluisteren …


“Ja, ik heb hem al gezien, maar wat heeft hij een vervelend donker plekje opgezocht …,” reageerde ik zachtjes …


Amper een halve minuut later vloog hij op om een paar meter verderop neer te strijken op een af en toe flink heen en weer waaiende rietstengel. Ruim vijf minuten liet hij zich bewonderen, daarna verdween hij uit ons zicht …

Korte tijd later liet ook het vrouwtje zich nog even zien. Van haar heb ik maar één acceptabele foto kunnen maken, zodat ik nog eens in de herkansing zal moeten. Maar dat is over het algemeen geen straf …

Een kluivende kraai

Wat voor gevaren er onder water precies dreigden voor de jonge meerkoetjes, heb ik niet met eigen ogen kunnen zien. Een cameraval in de omgeving heeft wel aangetoond dat de otter zich er ophoudt en ook een onguur type als de snoek zal er vast rond zwemmen.

Wat ik wel heb kunnen zien, is dat het luchtruim in de omgeving van het nest van de meerkoeten regelmatig onveilig werd gemaakt door kauwen en kraaien …

180509-1743x

Omdat het meerkoetenpaar geen kauw of kraai in de directe omgeving van het nest duldde, restte die rekels meestal niets anders dan de rietkraag af te struinen op zoek naar wat eetbaars. Eén van de kraaien stond op een bepaald moment aan de andere kant van het water een tijdlang op een gevonden schelpdier te kluiven.
Het zag er nogal taai uit …

Deze slideshow vereist JavaScript.