Betoverende laagjes

Ik begin het beeldverslag van de zaterdag waar ik vrijdag ben geëindigd, bij de hazelaar en de prunus achter in de tuin. De takken staken belegd met een laagje sneeuw prachtig af tegen de helder blauwe lucht …


Er laag naar schatting 5 tot 6 cm sneeuw in de tuin. Op de takken en twijgjes was maar een dun laagje sneeuw blijven liggen. Al snel begonnen de takjes bij het minste of geringste zuchtje wind ‘uit te sneeuwen’. Fijne ijskristallen dwarrelden naar beneden, fonkelend in het zonlicht deden ze even aan poolsneeuw denken. Maar dat was het natuurlijk niet, daarvoor was het lang niet koud genoeg

De blik wat lager richtend kwam ik uit bij een paar uitlopers van de kerria, die mooi waren omhuld door een laagje ijs. Vooral een knop, die op het punt van open gaan leek te zijn, zag er prachtig uit. De eerste narcissen hadden een zwaar etmaal achter de rug, maar in de loop van de dag richtten ze zich stoer weer op …

Tot slot nog weer even terug naar de takken van de bomen. Knopjes van zowel bladeren als bloesem schemeren door het laagje sneeuw heen of liggen al bloot. Een duif streek even in een van de bomen neer. Hij liet zich niet storen door een kraai die in een boom verderop aan de straat zat te krassen, en kneep even een oogje dicht …

Nazorg bij de merels

De meest brutale jonge merel ging al snel op verkenning. Aan het eind van de ochtend zag ik hem nog net even op de schutting naar de buren van nummer 9 staan. Een moment later zag ik hem daar naar beneden fladderen. In het rommelige hoekje daarachter zou hij eerst wel even veilig zitten …

De jonge merel die ik het eerst in beeld had gekregen, bleef rustig in de haagbeuk zitten wachten tot hem weer wat werd gebracht. Na verloop van tijd werd hij door pa in de richting van de bamboe gelokt. Nummer drie zat daar al een tijdje, die had een mooi plekje op het egelhuis gevonden. De laatste jonge merel bleef tot ver in de middag op het nest zitten …

Het was maar goed dat ze eerst allemaal wat in de buurt bleven. Buiten onze tuin was de situatie af en toe ronduit dreigend. Alsof ze geroken hadden dat er jonkies zijn, verschenen er meteen op dinsdagochtend al een kraai en een paar eksters in de tuin van de buurvrouw scheef achter ons. Zowel die vogels als één van de katten van de buren – een echte jager – heb ik de afgelopen dagen al meermaals weg moeten jagen …

Ik sta er echter niet alleen voor. Ook de ouders zijn voortdurend attent. Zodra er echt gevaar dreigt, kondigt pa of ma merel dat meestal luidkeels aan. Na de luide en strijdvaardige alarmfase lijken ze met een zachtere roep een jong naar een veiliger plekje te dirigeren …

Het nestje in de pergola boven de vijver is intussen leeg. Maar het is nog niet vergeten en verlaten. Regelmatig zie ik één van de merels er nog in duiken. Deze eerste leg was erg vroeg, wie weet, misschien wordt er binnenkort nog eens gebruik van gemaakt …

Op weg naar de polder

Twee dagen na mijn bezoek aan de Ecokathedraal heb ik nog maar eens van het mooie weer geprofiteerd met een ritje naar de Jan Durkspolder …

In het weiland tussen Wâldwei en Swartewei waar ik twee weken eerder een reeëngezin had geportretteerd, liepen nu twee reeën te grazen. Daarnaast zaten er een paar hazen in het veld en vlogen er enkele kraaien rond …

De lunchtijd liep blijkbaar ten einde, want de beide reeën scharrelden langzaam maar zeker verder naar de veilige bosschage aan de rand van het weiland …

Het laatste stukje werd er nog even een sprintje getrokken …

Wat restte was de haas die parmantig bleef zitten …

  • wordt vervolgd

World of pain

Ik reed nog maar nauwelijks enkele kilometers op de A7, toen de Acnes gisterochtend weer eens onverwacht en ongenadig hard toesloeg. Op zo’n moment probeer je er vervolgens maar het beste van te maken. Vaak gaat dat uiteindelijk ook heel aardig. Gisteren kreeg ik er echter geen greep op en lukte dat helaas niet.

Voeg daaraan toe dat er een koude noordoostenwind over het Overijsselse rietland waaide, met alle nadelige gevolgen van dien voor mijn door MS geplaagde onderstel, dan zal duidelijk zijn dat ’t niet mijn dag was gisteren. En daarmee ook die van mijn fotomaatje niet, en dat spijt me eigenlijk nog ’t meest.

Luisterend naar “World of pain” van Cream, maak ik er vandaag een bijtankdag van, zodat ik morgen de draad weer op kan pakken. Want ondanks de voornoemde ellende ben ik toch wel weer met het nodige foto- en filmmateriaal thuisgekomen …

Outside my window is a tree
Outside my window is a tree
There only for me …

De kraai en de kauw

Omdat het leefgebied van de jonge meerkoeten en andere vogels met nesten in onze meivakantie regelmatig onveilig werd gemaakt door grote groepen rondtrekkende kraaiachtigen, ben ik maar eens gaan opzoeken hoe ik de kraai en de kauw uit elkaar kan houden …

180508-1422x

Eerst de zwarte kraai (Corvus corone) maar. Dat is met een lengte van 44-51 cm en een spanwijdte van 88-100 cm de grootste van het stel. De kraai heeft een grote en sterke zwarte snavel en een volledig zwart verenkleed. Een heel belangrijk en opvallend verschil zit in de ogen, de kraai heeft een donkere iris …

180509-1742x

De kauw (Coloeus monedula) is met een lengte van 30-34 cm en een spanwijdte van 64-73 cm een stuk kleiner dan de kraai. De kauw heeft een stevige en relatief korte donkere snavel. Verder heeft de kauw een donkergrijs verenkleed met wat lichter grijs op de kop en in de nek. ’t Meest in het oog springende verschil is dat de kauw een lichte, blauwwitte iris heeft …

180506-1354x

Bron: https://www.rentokil.nl/blog/het-verschil-tussen-kauwen-en-kraaien/

180509-1742x_180506-1354x

Een kluivende kraai

Wat voor gevaren er onder water precies dreigden voor de jonge meerkoetjes, heb ik niet met eigen ogen kunnen zien. Een cameraval in de omgeving heeft wel aangetoond dat de otter zich er ophoudt en ook een onguur type als de snoek zal er vast rond zwemmen.

Wat ik wel heb kunnen zien, is dat het luchtruim in de omgeving van het nest van de meerkoeten regelmatig onveilig werd gemaakt door kauwen en kraaien …

180509-1743x

Omdat het meerkoetenpaar geen kauw of kraai in de directe omgeving van het nest duldde, restte die rekels meestal niets anders dan de rietkraag af te struinen op zoek naar wat eetbaars. Eén van de kraaien stond op een bepaald moment aan de andere kant van het water een tijdlang op een gevonden schelpdier te kluiven.
Het zag er nogal taai uit …

Deze slideshow vereist JavaScript.

Toezichthouder

Ook op het Friese platteland neemt het aantal toezichthouders van diverse pluimage de laatste tijd hand over hand toe …

150216-1330xx

Deze toezichthouder zat zijn tijd gistermiddag te verdoen bij de vrijwel altijd stille en verlaten kruising van de Feantersdyk en de Alle Om Slachte bij Earnewâld …

150216-1331xx