De meest brutale jonge merel ging al snel op verkenning. Aan het eind van de ochtend zag ik hem nog net even op de schutting naar de buren van nummer 9 staan. Een moment later zag ik hem daar naar beneden fladderen. In het rommelige hoekje daarachter zou hij eerst wel even veilig zitten …
De jonge merel die ik het eerst in beeld had gekregen, bleef rustig in de haagbeuk zitten wachten tot hem weer wat werd gebracht. Na verloop van tijd werd hij door pa in de richting van de bamboe gelokt. Nummer drie zat daar al een tijdje, die had een mooi plekje op het egelhuis gevonden. De laatste jonge merel bleef tot ver in de middag op het nest zitten …
Het was maar goed dat ze eerst allemaal wat in de buurt bleven. Buiten onze tuin was de situatie af en toe ronduit dreigend. Alsof ze geroken hadden dat er jonkies zijn, verschenen er meteen op dinsdagochtend al een kraai en een paar eksters in de tuin van de buurvrouw scheef achter ons. Zowel die vogels als één van de katten van de buren – een echte jager – heb ik de afgelopen dagen al meermaals weg moeten jagen …
Ik sta er echter niet alleen voor. Ook de ouders zijn voortdurend attent. Zodra er echt gevaar dreigt, kondigt pa of ma merel dat meestal luidkeels aan. Na de luide en strijdvaardige alarmfase lijken ze met een zachtere roep een jong naar een veiliger plekje te dirigeren …
Het nestje in de pergola boven de vijver is intussen leeg. Maar het is nog niet vergeten en verlaten. Regelmatig zie ik één van de merels er nog in duiken. Deze eerste leg was erg vroeg, wie weet, misschien wordt er binnenkort nog eens gebruik van gemaakt …