Wie hier al wat lang meeleest – en sommigen doen dat al meer dan 15 jaar – weet dat ik, wanneer ik thuis ben, bij droog weer dagelijks talloze keren de tuin in loop. Daarbij neem ik 99 van de 100 keer mijn fotocamera mee. Eind was de 100ste keer …
Ik zat op een ochtend op het terras, toen ik plotseling ‘plons’ hoorde in de vijver. Ik keek op en verwachtte dat er een kikker te water was gegaan. Niets was echter minder waar. Een merel bleek een salamander uit de vijver te hebben gevist. Hij had er grote moeite mee om de taaie salamander dood te slaan en in stukjes te krijgen. Uiteindelijk vloog hij er toch mee weg …
Mijn fotocamera lag uitgerekend op dat moment binnen natuurlijk. Het was tenslotte de 100ste keer. Om deze wonderlijke vangst toch vast te leggen, heb ik mijn mobieltje maar gebruikt. De iPhone SE2022 heeft helaas niet zo’n goeie camera, maar voor de gelegenheid doe ik het ermee …
Met het uitzonderlijk warme weer in het vooruitzicht had ik me erop verheugd vandaag voor het eerst dit jaar een ritje naar de bossen van Olterterp te maken op de iLark. Het mocht echter niet zo zijn. Toen ik gisteravond de accu oplaadde, bleef dat zonder resultaat. Of het aan de lader ligt of aan de accu, weet ik niet, volgende week maar even naar de dealer …
Ik heb mijn dag er echter niet door laten bederven. Omdat ik een kuier naar een van de vogelkijkhutten in de buurt niet zo zag zitten, besloot ik eens een tijdje lekker bij de vijver op de het terras te gaan zitten. Het was er goed uit te houden bij een maximumtemperatuur van 23,1°C en ik hoefde me niet te vervelen …
Afgelopen week lieten de salamanders zich voor het eerst dit jaar weer zien in de vijver. Ik heb de teleurstelling van het gemiste ritje vandaag weggewerkt met het fotograferen van de salamanders …
Om het verschil tussen de zweefvlieg en de wesp nog eens te laten zien, heb ik een fotoserie uit september 2012 uit het archief getrokken. Zoals dat vandaag nog steeds het geval is, was het ook toen al zo dat er regelmatig even een merel langs kwam om wat van de druiven te snoepen. Daarbij werden er dan ook vaak druiven losgetrokken die op het terras achterbleven …
Terwijl ik met mijn camera op het terras zat, zag ik op een bepaald moment dat de plaatselijke reinigingsdienst aan het werk ging. Een wesp had een overrijpe druif gevonden, en dat was duidelijk een spekkie naar zijn bekkie. Hij dook er letterlijk en figuurlijk op de kop in. Toen hij na enige tijd kennelijk genoeg had gehad, richtte hij zich wankelend op om zijn lange antennes te poetsen …
Vervolgens draaide hij zich om. Even lekker het erop dat hij het slecht met me voor had, maar àls dat al zo was, dan kreeg hij er de kans niet voor. Hij sperde zijn grote kaken wagenwijd open en stak zijn tong naar me uit. Een paar stappen zette hij nog in mijn richting, daarna stortte hij ineen, op zijn minst tijdelijk uitgeschakeld door een overdosis alcohol …
Dit alles zul je een zweefvlieg niet zien doen. Die lust geen druiven of ander fruit. Die heeft geen lange antennes om te poetsen en ook geen grote kaken zoals deze gewone wesp of limonadewesp. De zweefvlieg heeft zelfs geen angel om mee te steken. Maar hoe lastig wespen soms ook zijn, als opruimers verdienen zij ook hun plekje in de natuur. En zo lang je een wesp niet in de verdrukking brengt door naar hem te slaan, zal een wesp zelden steken.
De klaproosjes zaaien zich de laatste jaren steeds verder uit in onze tuin. Samen met een paar soortgenootjes is dit klaproosje vanuit de tuin overgewaaid naar het terras. De foto van dit mooie klaproosje heb ik al begin mei op het terras gemaakt tegen de achtergrond van een bloembak …
In die bloembak staat onze lampionplant. Van lampionnetjes is echter nog geen sprake als de klaproosje bloeien. De lampionplant begon dit jaar pas in augustus te bloeien. De onderstaande foto van het bloemetje van de lampionplant heb ik begin september gemaakt …
Tegelijkertijd hingen er ook al een paar lampionnetjes te pronken tussen het bladerdek. De onderstaande serie laat mooi het verkleuren van de lampionnetjes zien, terwijl ze hangen te rijpen …
Ook het verkleuren van de individuele lampionnetjes van boven naar beneden levert mooie overgangen van groen naar oranje op. En dan zien we op de onderstaande foto’s behalve de lampionnetjes ook de klaproosjes weer in beeld komen. Nou ja, de restanten van de klaproosjes …
Langzaam vallen de zaaddoosjes van de kleine klaproosjes uiteen. Alleen een op kant lijkend materiaal lijkt het geheel nog bij elkaar te houden. En zo maakt het ene oranje op ons terras geleidelijk weer plaats voor het andere …
Nadat ik begin jaren negentig de tuin hier had heringericht, kregen we van mijn vader een stekje van een druivenstok van een oom van mij, de Boskoop Glory …
Het duurde even voordat hij aansloeg, maar daarna schoten de scheuten alle kanten op. Al snel waren zowel de zuidgevel van ons huis als de pergola bedekt. Dat zorgde in de zomer niet alleen voor een natuurlijk zonnescherm, maar hij leverde zo tussen 2005 en 2015 massa’s heerlijk zoet druiven …
We hadden vaak zoveel druiven, dat we er niet tegenaan konden eten. Regelmatig brachten we een schaaltje met druiven naar een paar van de buren. Een oud-collega heeft er zelfs eens heerlijke wijn van gemaakt. Daarnaast hielp Tijmen de eerste jaren met liefde en smaak ook graag een handje …
Die hulp viel helaas weg, toen Tijmen enkele jaren later ontdekte dat er ‘pitjes’ in onze druiven zaten. Ook daarna zaten we gelukkig nog niet zonder hulp. Als we de druiven niet snel en degelijk hadden beveiligd met een net, dan zorgden eerst de merels en vervolgens in grotere aantallen de spreeuwen er wel voor dat er niet teveel bleef hangen, voordat de winter zijn intrede deed …
Daar kwam rond 2015 een eind aan, omdat onze dierbare druif meer en meer in de greep kwam van meeldauw. Uiteindelijk begon hij helemaal weg te kwijnen en de druiven die er nog aan groeiden, verschrompelden al aan de stam. Niets mocht nog baten, daarom restte er in 2016 helaas geen andere optie dan hem maar te kappen. Het onderste deel van de stam heeft een plekje in de tuin gekregen …
Intussen staan er weer twee nieuwe druivenstokken. Aafje kocht een meeldauw-resistente Boskoop Glory en Jetske bracht een exemplaar mee uit Duitsland. Ook ditmaal duurde het een paar jaar voordat ze de gang te pakken gekregen. Dit jaar hangen er voor het eerst weer een paar trossen druiven aan. Nadat we op mijn verjaardag even een trosje hebben geproefd, kan ik zeggen dat ze net als de druiven van de eerste stok heerlijk zoet zijn …
Toen die enkele dagen later zijn kop boog om opnieuw onder te duiken, was de eerste waterlelie net open gegaan. Intussen staan er twee waterlelies in bloei …
Je zult begrijpen dat ’t met de huidige weersomstandigheden ’s avonds laat weer goed toeven is op ons terrasje bij de vijver. Maar eerst nestel ik me vanmiddag lekker in de verduisterde, nog relatief koele kamer bij de Tour de France. Zo kom ik deze warme dagen in ieder geval nog wel goed door …
Afanja's Weblog 