In deze fotoserie van de sperwer, die ik vorige week vrijdag bij Jetske in de tuin kon maken, heb ik wat gespeeld met de chronologie. Gisteren liet ik hier al foto’s zien van een sperwer, die in een boom in de tuin van mijn fotomaatje Jetske zat. Daar begon het echter niet mee. Toen Jetskes’ man ons waarschuwde dat er een roofvogel in de tuin zat, zat de sperwer in eerste instantie op de grond. Toen ik even later mijn camera in de aanslag had, vloog hij kort op om achter het voederhokje op de coniferenheg te landen …

Tot mijn geluk bleef hij niet achter het hokje zitten, maar schoof hij een half metertje naar rechts. Daar bleef hij ruim een halve minuut zitten. Mede dankzij Jetskes’ smetteloos schone ramen kon ik hem van korte afstand prachtig in beeld vangen …

Het was een bijzondere ervaring om even oog in oog te zitten met deze prachtige vogel. Echt een geweldig moment. Zoals bij alle roofvogels het geval is, heeft ook de sperwer fascinerende ogen om naar te kijken. Maar ook zijn tekening is van dichtbij de moeite waard …

Pas na zo’n 40 seconden vond hij het welletjes. Hij vloog opnieuw op en landde ditmaal een paar meter hogerop in de boom. Hoewel dat ook mooie foto’s opleverde, vond ik de foto’s op de heg toch net wat mooier. Dat alles bij elkaar was voor mij voldoende reden om de volgorde maar even aan te passen. Het is als met eten, zeg maar, ik bewaar graag het lekkerste hapje voor het laatst …

Zo werd het ziekenbezoek toch nog een gezamenlijke fotodag, want natuurlijk heeft ook Jetske deze kans aangegrepen om een serie van de sperwer te maken: ‘Sperwer.’