Zoals ik gisteren al schreef, hadden we de afgelopen weken op proef een leasehond over de vloer in Huize Afanja. Nu was het natuurlijk niet echt een leasehond, maar zo ben ik Oskar in de loop der jaren wel gaan noemen. Een hond waar je maar af en toe een paar weken aan gebonden bent, heeft natuurlijk zo zijn voordelen …
Oskar is de ontzettend lieve 4-jarige schapendoes van de kinderen. Al sinds de herfstvakantie van 2017, toen Oskar een hummel van enkele maanden was, passen wij tijdens vakanties van de jeugd op Oskar. De eerste jaren deden we dat in het huis van de kinderen. Dit jaar hebben we het op mijn voorstel eens anders gedaan …
Aafje wil al langere tijd graag weer een hond. Ik zeg ‘weer’, omdat Aafje vroeger ook al een hond heeft gehad. Zelf ben ik meer een kattenmens dan een hondenmens, maar principiële bezwaren tegen een hond in huis heb ik niet. Daarom heb ik – zeker sinds ik MS heb – altijd gezegd, dat ik het op zich prima vind, maar dan wel vanaf Aafjes’ pensionering. Een hond moet namelijk zijn beweging hebben, en die kan ik hem niet altijd geven. Er zijn van die dagen dat ik al moe ben van een paar keer heen en weer lopen in de tuin, en zo groot is die nou ook weer niet …
Nu Aafje sinds begin dit jaar gepensioneerd is, werd de vraag ‘Nemen we een hond of niet?’ echt actueel. Eigenlijk hadden we onze zinnen stiekem al wat op een pup gezet. Maar dat ging niet door, omdat moeder natuur niet mee wilde werken. Dat gaf mij echter wel de gelegenheid om voor te stellen Oskar ditmaal maar eens een paar weken hier naartoe te halen in de vakantie van de kinderen. Dat leek me de beste manier om eens te kijken hoe het is om ons huis met een hond te delen. En niet minder belangrijk, dan zou Aafje weer eens een tijdje in onze eigen omgeving kunnen ervaren of ze het nog steeds zo leuk vindt om in weer en wind de hond vier keer per dag uit te moeten laten …
En dus werd Oskar hier twee weken geleden gedropt samen met een grote zak brokken en zijn water- en voerbak. De volgende dag ging hij op verkenning in de tuin, alles werd uitgebreid bekeken en besnuffeld. Bij de schuttingdeur aangekomen, besloot hij eerst maar eens een flinke vlag te planten. Nu wist de hond van de buren in ieder geval dat Oskar het hier voorlopig voor het zeggen had …
Zo’n dier vertelt er niet veel over natuurlijk, maar ik heb wel de indruk gekregen dat hij zich wel thuis voelde in de tuin. Er waren fijne zonnige plekjes om lekker te liggen, en als het te warm werd was er schaduw voor handen, had hij al snel ontdekt. Het duurde niet lang of hij was zelfs bevriend met onze terraspoes, ze hebben menigmaal lekker dicht tegen elkaar liggen slapen op het terras …
Vanmiddag wordt Oskar weer herenigd met de echte baasjes. Ik heb nu al een beeld hoe dat zal verlopen en hoe hyper zowel Oskar als kleinzoon Pepijn zullen zijn, zodra ze elkaar weer in het oog krijgen …
Aafje en ik gaan de komende tijd eens rustig evalueren. We zullen de voor- en nadelen nog eens rustig op een rijtje zetten om daarna de blik op de toekomst te richten. Kortom: zal t.z.t. hoe dan ook vervolgd worden.
Afanja's Weblog 