Nadat ik me voorzichtig langs de nieuwe bekleding op een hellend vlak had gewerkt, vervolgde ik mijn weg in de Ecokathedraal. Al snel was ik aangekomen op mijn rustplekje op ‘de tempelberg’ …

Op één van de vertrouwde muurtjes zittend keek ik eens om me heen. Ik zat niet ver van een muurtje waar spinrag en kleine ronde gaatjes verrieden dat er allerlei beestjes tussen de duizenden spleten en kieren in de Ecokathedraal huizen. Toen ik even wat aan één van de stenen morrelde zag ik nog net een pissebed wegglippen …

Nadat ik verderop nog even had rondgeneusd bij de gevallen zuilen en de kardinaalsmutsen, ben ik via de koepel teruggegaan naar voren. Daar heb ik nog even lekker in de zithoek gezeten, voordat ik via ommelandse wegen terug naar huis ben gereden. Ik had nog wel verder naar achteren kunnen dwalen, maar het leek me verstandiger nog wat kracht over te houden voor de volgende dag. ook dan leek het namelijk nog goed weer te blijven …