Vorige week zaterdag schreef ik hier dat het jaar allerminst goed was begonnen. Nu we een week verder zijn, kan ik helaas alleen maar vaststellen dat het vervolg tot dusver niet echt veel beter is geweest.

Zondagavond werd Aafje geveld door de griep. Dat kon er nog net bij, terwijl haar moeder nog steeds in zorgelijke toestand in het ziekenhuis lag … Maar als de griep je wil pakken, dan doet hij dat, ongeacht of je een griepprik hebt gehad of niet. In een poging om te voorkomen dat ik ook ten prooi zou vallen aan de griep, dook Aafje het logeerbed in.

Dat heeft -niet geheel onverwacht- niks geholpen, want maandagavond ging ik ook plat. Terwijl Aafje in de loop van dinsdag en woensdag gelukkig weer snel opkrabbelde, raakte ik van de regen in de drup. Ik wist een paar dagen en nachten achtereen niet hoe ik moest liggen, zitten of staan van de pijn en ik moest bijna kruipend de trap op, zodat Aafje woensdag besloot de huisarts te bellen. Die kwam tot de conclusie dat ik er een longontsteking bij had gekregen. De antibiotica die ze me heeft voorgeschreven, begint na drie dagen heel voorzichtig resultaat af te werpen, want het hoesten wordt gestaag minder. Maar àls ik eenmaal een hoestbui heb, dan schieten er ook meteen weer fikse pijnscheuten door mijn hele ribbenkast heen en ook met diverse bewegingen moet ik het voorzichtig aan doen. Het spreekt voor zich, dat ik conditioneel intussen weer flink heb ingeleverd, maar er zijn veel ergere dingen …

Zo kregen we vanuit het ziekenhuis te horen, dat de artsen niets meer voor Aafjes’ moeder kunnen doen. Haar algehele gezondheidstoestand is te slecht om nog levensverlengende operaties te kunnen doorstaan. Vanmorgen is ze uit het ziekenhuis ontslagen en met een ambulance naar huis gebracht. Met vereende krachten proberen familieleden, thuiszorgmedewerkers en een aantal vrijwilligers schoonmoeder daar op haar vertrouwde plekje op een zo prettig mogelijk manier door haar laatste levensfase heen te helpen.

Mijn bijdrage zal daarbij voorlopig slechts van symbolische aard kunnen zijn, en ook in weblogland zal ik eerst nog nauwelijks of niet actief zijn. Voor mij is het eerst zaak om goed uit te zieken, zo heb ik van verschillende kanten gehoord.