Nauwelijks zichtbaar deinde de lange stengel van de verbena zachtjes op een neer. Hoewel dit al een erg mooi beeld was, hoopte ik stiekem dat er in deze setting nog even een vlinder op de bloemen neer zou strijken. Daar heb ik echter vergeefs op zitten wachten …
Zoals ik gisteren al schreef, begon ik de dag met een geaderd witje op de verbena. Ik zat net met de camera op het statief te luisteren naar een soundscape op mijn smartphone, toen ik hem zag landen. Het waaide nogal, dat maakte het voor de vlinder niet gemakkelijk om zich vast te blijven klampen aan de bloemen, maar het lukte hem toch wonderlijk goed …
Die wind zorgt normaal gesproken vaak voor hinderlijk windgeruis. In de nabewerking probeer ik dat meestal wat weg te werken door er een muziekje overheen te zetten. Omdat ik in dit geval via Mastodon net zat te luisteren naar de soundscape ‘Uit de zee’ van Ferrie = differentieel (https://ferrie.audio/), had ik daar in dit geval geen werk van. Terwijl de camera liep, heb ik mijn mobieltje bij de microfoon van de camera gehouden …
En zo werd ‘Uit de zee’ ‘In de wind’ …
Hopelijk kun je ermee leven, Ferrie …
De tuin begint langzaam maar zeker meer naar herfst te kleuren en te geuren. De temperaturen doen echter nog geenszins aan herfst denken. Afgelopen nacht was de minimumtemperatuur in onze tuin 17,2°C. Toen ik vanmorgen rond koffietijd naar buiten liep, was het met 17,5°C zowaar lekker herfstweer …
Zoals bekend ga ik nooit zonder mijn camera naar buiten. Vanmorgen had ik mijn camera nog maar nauwelijks op het statief gezet, toen er een witje neerstreek op de verbena. Hij gaf me niet alleen de kans om een uitgebreide fotoserie te maken, maar ik kon er ook nog een mooie video-opname met bonus van maken. Maar dat is voor morgen …
Nadat het gistermorgen enige tijd had geregend, werd het ’s middags nog lekker nazomerweer. Nu we steeds meer in de greep van herfstig weer en wind komen, probeer ik nog meer om regelmatig even op het terras te zitten. Daarbij werd ik rond 15.00 uur verrast door een blinde bij (dat is geen bij, maar een zweefvlieg) die neerstreek op het kozijn van de schuifpui …
Anderhalf uur later kreeg ik voor de tweede keer dit jaar de kans om een koolwitje op de verbena te fotograferen. Eind juli kon ik er bij mooi stil weer een mooie macrofoto van maken. Dat zat er gisteren niet, daarvoor waaide het te hard. Bovendien zag ik het niet zitten om er naar toe te lopen. Ook bij deze foto’s bracht de zoomlens weer uitkomst. Ik kreeg waar voor mijn geld, de vlinder had zich al snoepend bijna 180° gedraaid, toen hij door een windvlaag van de bloem werd geblazen …
Zondag liet ik hier al wat foto’s zien van de groene schildwantsen, die ik vorige week zaterdagmiddag op een zonnig moment in de tuin aantrof. Niet veel later zag ik een vlinder fladderen, die neerstreek op de ijzerhard op het terras. Het tweede cadeautje van de dag …
Vandaag nog eens een foto van de houtpantserjuffer die begin augustus op een dag rond lunchtijd met een prooi op de ijzerhard (Verbena bonariensis) neerstreek en daar even lekker ging zitten smikkelen.
Door met de rechter muisknop op de foto te klikken, en dan te kiezen voor ‘Afbeelding openen in nieuw tabblad’, kun je de foto vergroten. Als je daar vervolgens met de linker muisknop op de foto klikt, zie je hem in formaat 1920×1200 …
De keren dat ik in augustus op pad ben geweest om ergens een fotokuiertje te maken, zijn tot dusverre op één hand te tellen. Dat heeft natuurlijk vooral met de warmte te maken. En aangezien die warmte ondanks dit verkwikkende dipje nog niet voorbij is, zitten die fotokuiertjes er eerst ook nog niet in. Maar gelukkig heb ik in tijden van nood altijd ons tuintje nog om op terug te vallen …
Begin augustus zag ik een waterjuffer neerstrijken op de ijzerhard. Al snel stond ik er met de camera bij. Aan de wijd gespreide vleugels was in één oogopslag te zien dat het een pantserjuffer was, een houtpantserjuffer om precies te zijn. Het was een mooi exemplaar met zijn typische metallic-groene kleur …
Door de macrolens was mooi te zien dat hij aan de maaltijd zat. Wat er op het menu stond, kon ik niet direct onderscheiden. Maar ’t leek goed te smaken, want hij liet zich geenszins door mij en mijn dreigende camera storen …
Afanja's Weblog 