Tijdens mijn eerste oktoberwandeling in de Ecokathedraal ontdekte ik weer eens iets wat ik nog niet eerder had gezien …

De Ecokathedraal wordt deels begrensd door een slootje …

Omdat het grondgebied van de Ecokathedraal hier en daar is verhoogd, heeft grondlegger van de Ecokathedraal Louis le Roy in de beginjaren eigenhandig stukken kademuur tegen de oever gestapeld …

op de grens – 1

op de grens – 2

op de grens – 3

op de grens – 4

op de grens – 5

Normaal gesproken is die kademuur vanaf het wandelpad niet te zien, omdat je er overheen kijkt. Als je goed oplette, kon je hooguit een deel van de betonblokken zien liggen. Omdat er nu behalve die betonblokken duidelijk zichtbaar een aantal flinke takken over de sloot lagen, ben ik eens beter gaan kijken …

Over één van de betonblokken ben ik even naar de overkant gegaan om daar vandaan wat foto’s te maken …

op de grens – 7

op de grens – 8

op de grens – 9

op de grens – 10

Wonderlijk dat die muur zo verzakt en verzwakt is. Waarschijnlijk is dit één van le Roy zijn eerste experimentele bouwsels geweest. Zo extreem ben ik verzakkingen elders in de Ecokathedraal nog niet tegengekomen. Al worden bij de grote bouwwerken helemaal achterin ook hier en daar wat barstjes zichtbaar …

Afijn, genoeg gedraald. Mijn fotomaatje staat nog steeds heel geduldig op de noordelijke oever van de sloot te wachten op haar zuster en mij. Tijd om ons weer bij haar aan te sluiten voor het vervolg van de tocht. We zijn er nog lang niet …

– wordt vervolgd –