Honderd jaar Louis le Roy

Vandaag is het honderd jaar geleden dat Louis le Roy (1924 – 2012) werd geboren. Hij was een tuinarchitect, beeldend kunstenaar, schrijver, professor honoris causa en leraar tekenen. Hij noemde zichzelf een ‘ecotect’. In Heerenveen en omgeving werd hij ook wel ‘de wilde tuinman’ genoemd. Hij is de grondlegger van de Ecokathedraal die hij bouwde bij Mildam …

In Museum Heerenveen wordt van 26 oktober 2024 t/m 2 februari 2025 de tentoonstelling ‘100 jaar is niets!’ georganiseerd. De tentoonstelling gaat over leven, werk en nalatenschap van Le Roy. De tentoonstelling vertelt het verhaal van het ecokathedraaldenken op een vernieuwende manier aan een breed publiek om samen de wereld een beetje mooier te maken …

Zijn pleidooi voor een duurzame creatieve interactie tussen planten, dieren en de mens rekt niet alleen de grenzen van de kunst op. Louis le Roy liep ook vooruit op het ecologische denken van vandaag. Centraal in zijn ideeën staat dat de mens de natuur niet moet beheersen, maar samen moet werken met haar groeikracht om zo de hoogste graad van complexiteit te bereiken. Deze complexiteit vereist niet een korte periode, maar een langdurige interactie tussen mens en natuur. Vandaar de titel: ‘100 jaar is niets’

Deze foto’s heb ik allemaal gemaakt tijdens mijn eerste bezoek aan de Ecokathedraal in november 2002. Dwalend tussen steen en natuur werd me al snel duidelijk wat Le Roy bedoelde wanneer hij het had over ‘Het begint met chaos, maar alles krijgt een plek.’ In het voorste deel van het stuk bos lagen grote bergen steen en beton, hoe verder ik naar achteren liep, hoe imposanter de door Louis le Roy zelf gestapelde bouwwerken werden. Hier had hij op dat moment al ruim 30 jaar aan gewerkt …

Toen ik uiteindelijk na een lange zwerftocht terugkwam in het voorste deel, werd ik daar opgewacht door de mooie muisgrijze poes, die eerder die middag mijn pad ook al had gekruist. Hij kwam letterlijk en figuurlijk poeslief bij me op schoot zitten, toen ik lekker op een muurtje ging zitten. Terwijl ik mijn eerste toch wel overdonderende kennismaking liet bezinken, bleef de poes nog geruime tijd lekker bij me zitten …

Het was liefde op het eerste gezicht. Gelukkig niet voor die poes, want die heb ik later nooit meer teruggezien, maar wel voor de Ecokathedraal. Wat een bijzonder plek!

Ik sluit af met deel 1 van mijn serie ‘Ecokathedrale fotokuiers’. Er zouden nog talloze volgen, 40 van die fotokuiers staan hier op YouTube

De honderdste geboortedag van Louis le Roy wordt o.a. gevierd met een

De ekster en de kat

Het zijn luidruchtige herrieschoppers, die ik zeker in het voorjaar liever niet in de tuin heb, maar mooi zijn ze wel. Ik heb het over de ekster in zijn glanzende zwart-witte kostuum, waar ook nog een gedistingeerd vleugje blauw in is verwerkt …

Toen ik vorige week een ommetje in de buurt maakte, zag ik een ekster in het speeltuintje rond scharrelen. Hij leek zich volstrekt niet aan mijn aanwezigheid te storen en liet me rustig dichterbij komen, zodat ik een aardige fotoserie kon maken …

Toen er een kat op het toneel verscheen, leek de ekster hem even uit te dagen. Maar zodra de kat aan een sprint was begonnen om die nare plaaggeest naar de strot te vliegen, sloeg de ekster zijn vleugels uit. Vanuit een boom liet hij even later zijn spottende “Èkèkèkèk …” door het speeltuintje klinken. De kat bleef wat beteuterd achter …

Boerderijpoesie

Donderdag heb ik samen met mijn fotomaatje weer eens een bezoek gebracht aan Hendrika en haar boer. Ondanks het koude en donkere weer werd het als vanouds weer een gezellige dag. Om te beginnen was het goed en gezellig om weer eens bij te praten met Hendrika en meneer de boer …

130627-1219x

Natuurlijk mocht een rondje over de boerderij ook ditmaal niet ontbreken. Het opsnuiven van de geur in de stallen roept altijd meteen weer jeugdherinneringen op, dat was ook nu weer niet anders. Het vee stond er van jong tot oud weer blakend van gezondheid bij …

130627-1238x

Maar de show werd halverwege de rondgang toch echt gestolen door de jongste boerderijpoes -een beestje van een week of vijf, zes- die me zonder al teveel schroom benaderde toen ik neerknielde om een foto van hem te maken …

130627-1351x

Op zo’n moment merk ik, dat ik nog altijd een kattenmens ben. Bij zo’n jong en speels katje ga ik meteen voor de bijl. Het was dan ook maar goed, dat ik op dat moment nog niet wist dat ik hem tegen elk aannemelijk bod mee had kunnen krijgen …

130627-1352x

“It ferstân moat foarop,” zeggen we in Fryslân op zo’n moment, oftewel: toch maar even het koppie erbij houden. Zo’n dartel beestje is nu wel mooi, maar na verloop van tijd moet je er toch een stuk vrijheid en flexibiliteit voor inleveren. En ik geloof eerlijk gezegd niet of we daar in Huize Afanja alweer aan toe zijn …

130627-1353x