Bij ‘Sternstee’

Een voormalige dekschuit, die is omgebouwd tot broedponton genaamd ‘Sternstee’ bij Lauwersoog, heeft sinds 2021 een belangrijke rol als broedplaats voor verschillende vogelsoorten, waaronder de Visdief, de Noordse stern en de Scholekster. Het ponton biedt deze vogels een geschikte omgeving om te broeden en te gedijen …

Het oppervlak is voorzien van grind, buizen voor beschutting van de vogeljonkies en schelpen voor het nestelen. Het is bovendien zo ingericht dat jonge vogels er niet vanaf kunnen vallen. Doordat Sternstee is omringd met water en de schuit een schuin lopende boeg en boorden heeft, is het voor vossen en ratten zo goed als onmogelijk om de jonge vogels te bereiken … 

Lege schelpen € 4,50 / kg

We liepen terug naar de voorzijde van de viswerkplaats in Lauwersoog. Daar stond een aantal witte, blauwe en gele kratten …

De kratten zaten vol lege schelpen, die te koop zijn voor € 4,50 per kg. Er zat niks voor me bij …

Bij een viswerkplaats

Aan de noordkant van de haven van Lauwersoog liepen we tegen een bouwwerk van een aantal gestapelde en gekoppelde containers aan. Kijkend naar de vergane aankleding had het iets met de visserij te maken …

Ik besloot eens een kijkje aan de achterkant te nemen. Daar was evenmin sprake van glamour en grandeur. Maar de link met de visserij werd er versterkt door diverse attributen. We blijken terecht gekomen te zijn bij een soort van viswerkplaats. Hier wordt o.a. gewerkt aan een project om de oester terug te brengen in de Waddenzee. Meer informatie hierover kun je hier vinden: ‘Herkolonisatie van de platte oester op ’t Wad’

Op de bodem van ’t Wad

Fout, fout, fout! Het blogje van gisteren ontsnapte te snel. Terwijl ik nog het concept wilde opslaan, drukte ik per abuis op ‘publiceren’. We gaan hieronder dus eerst weer even twee stappen terug. We waren nog steeds aan het fotograferen op het Wad

Terwijl ik me bezig had gehouden met de schier oneindige verten in de richting van Schiermonnikoog, richtte Jetske haar camera aan de zeekant van de oude palenrij onder andere op de bodemschatten van het Wad …

Voordat ik mijn weg naar de vaste grond van de dijk vervolgde, heb ik ook nog even snel een paar foto’s van de bodem gemaakt. Veel tijd en energie heb ik daar niet meer in gestoken …

In tegenstelling tot Jetske heb ik me er niet aan gewaagd om even door de knieën te gaan. Nog afgezien van het feit dat het nodeloos krachtverlies oplevert bij het opstaan, leek het me ook geen pretje om daar gehurkt mijn evenwicht te verliezen …

Ik heb wel eens mooiere schelpenfoto’s gemaakt, maar die middag stelde ik me hier tevreden mee. Het werd tijd om de dijk weer te beklimmen …

– wordt vervolgd

Een desintegrerende palenrij

Terwijl het ook vandaag weer grijs en regenachtig is, is het lekker om in gedachten nog even terug te gaan naar die mooie laatste vrijdag van november aan het Wad …

Voordat ik aan de weg terug naar de dijk begon, heb ik me nog even voorzichtig bij de palenrij gewaagd. Dat mijn schoenen smerig werden was geen probleem. Uitglijden op de glibberige laag slik leek me een stuk minder aantrekkelijk, maar ik moest een paar van die oude palen nog even van dichtbij bekijken …

– wordt vervolgd

Langs de oude palenrij

Zodra de benen weer wat op kracht waren, daalden we de dijk af aan de kant van het Wad. Daar liep ik in westelijke richting achter Jetske aan …

Terwijl Jetske haar camera’s uitpakte, liep ik meteen een stuk over het dammetje achter de oude palenrij in noordelijke richting …

Jetske was er met haar laarzen net wat beter op gekleed dan ik, zij waagde zich op het nattere en gladdere slib aan de andere kant van de palenrij. Ik wist mijn wandelschoenen lang droog en schoon te houden, maar na enige tijd kon ik het ook niet laten om er wat dichterbij te komen …

Deze oude palenrij heb ik al vaak gefotografeerd, maar het verveelt me nog steeds niet. Onder invloed van weer en wind ziet het er elke keer weer anders uit …

– wordt vervolgd

Buitenstvallaat van 1920 tot ’80

Ik sluit deze blogserie over Buitenstvallaat af met een fotoserie die ik heb geleend van de site ‘Drachten terug in de tijd‘. De foto’s dateren van ca. 1920 tot 1980. Je zult zien, dat er in 100 jaar maar weinig is veranderd in de buurtschap. Er is echter één beeldbepalend landschapselement verdwenen: ongeveer 150 m ten noorden van de scheepswerf stonden tot in de jaren ’70 twee kalkovens …

Kalkovens werden lang gebruikt om schelpen met behulp van turf te verbranden tot kalk. Deze kalk werd gebruikt als bouwmateriaal en als bemesting voor het land. Kalk wordt gebruikt om de pH-waarde van de grond te verhogen en de grond dus minder zuur te maken.

Ooit stonden er naar schatting 10 kalkovens in en rond Drachten. Intussen zijn ze allemaal al lang gesloopt. Deze twee bij Buitenstvallaat waren de laatsten die ik in de jaren ’60 en ’70 nog heb gezien. Ik vind het doodzonde dat deze bijzondere bouwwerken, die net als skûtsjes nauw verbonden zijn met de Drachtster geschiedenis, niet bewaard zijn gebleven …