Ter afsluiting van deze lange serie blogs over het Waterloopbos heb ik voor de liefhebbers van strakke lijnen en weerspiegelingen nog een 6 minuten durende diaserie van de oude Deltagoot met een muziekje. Best lekker op zo’n warme dag, denk ik …
Fijne dag, hou ’t hoofd koel. ❄️
Tegen vier uur ’s middags waren we terug aan het begin van onze rondgang door het Waterloopbos. Paviljoen ‘Proeflab’ lonkte, maar ik maakte nog even een klein ommetje …
In het verlengde van het paviljoen lag een speelveldje voor kinderen met in de hoek een zandbak en plekje waar met water gespeeld kon worden. Naast het veldje lag een oude boomstam. Die zou als bankje kunnen dienen, ware het niet, dat hij op dat moment volledig omgeven was door margrieten …
Jetske stond intussen op me te wachten op het terras. Tijd dus om die kant op te gaan en mijn voorkeur voor een plekje in de schaduw kenbaar te maken …
Onder het genot van een verkoelende versnapering blikten we op een lekker koel plekje in de schaduw terug op deze mooie dag …
Bijna aan het eind van onze wandeling zagen we dat er een blauwe reiger op één van de betonnen elementen van de oude Deltagoot stond …
Op zich niet zo gek voor een reiger om daar te gaan zitten. Vis zit er waarschijnlijk niet in de vijver, maar hij had er wel een goed overzicht van wat er rondom gebeurde. Dat bood in ieder geval de gelegenheid om vroegtijdig op de wiek te gaan bij de nadering van deze wat al te opdringerige fotografen …
Maar er zitten ook wel eens heel rare vogels bovenop die betonnen kolos. Ik vond een filmpje van een groepje jongeren dat de oude Deltagoot gebruikte als plek voor een interessante en pittige obstacle run. Na een inleidende verkenning en een spannende eerste groepsuitdaging, komen de mannen vanaf 14:00 min. echt op gang …
Er zijn twee plaatsen waar je de oversteek kunt maken van de ene lange zijde van ‘Deltawerk//’ naar de andere. Als je daar op een platform tussen de beide lange zijden in staat, ben je aan alle kanten omringd door de grote betonnen elementen …
Dat levert weer heel andere beelden op van het kunstwerk. Hier heb ik niet alleen gebruik gemaakt van de weerspiegelingen op het wateroppervlak, maar ook van de weerkaatsing van het licht van de golfjes op de scheefstaande elementen …
We hebben die betonnen kolos nu zo ongeveer van alle kanten bekeken. Voor, naast en achter …, wat nog rest is de bovenkant. Daarom nemen we morgen nog even een kijkje op ‘Deltawerk//’ …
Aan het begin van de dag hebben we het noordelijke deel van ‘Deltawerk//’, de oude Deltagoot bekeken. Aan het eind van onze rondgang door het Waterloopbos naderden we het kunstwerk vanaf de zuidkant …
We liepen even om het zuidelijke deel heen om vanaf die kant wat foto’s te maken. Daarna volgden we het zuidoostelijke pad. Daar heb ik op diverse plekken nog een heel wat foto’s gemaakt van de betonnen panelen. De weerspiegelingen waren boven verwachting mooi …
Ik sluit vandaag af met een filmpje uit de tijd, waarin de Deltagoot nog volop in bedrijf was. Je kunt hier zien met wat voor kracht de golven op het model van een zeedijk beuken …
Nadat we eerder al een aantal oude, roestige golfmachines in het Waterloopbos hadden zien staan, zijn we nu aangekomen bij een rij van zeven gerestaureerde golfmachines. In de hoogtijdagen had het Waterloopkundig Laboratorium hier de beschikking over 40 golfmachines. Er konden golven met verschillende hoogten en snelheden mee nagebootst worden. Een bewegend schot aan de voorkant van de machine, het zogenaamd ‘golfschot’ zorgde voor de golfbewegingen …
Dit gerestaureerde model is voor 16 verschillende onderzoeken gebruikt. Zo werd hier o.a. onderzocht hoe groot en zwaar de betonblokken moesten zijn voor de Brouwersdam, het zevende bouwwerk van de Deltawerken in Zuid-Holland en Zeeland …
Ze zijn teruggebracht in werkende staat, zodat er af en toe demonstaties mee gegeven kunnen worden voor het publiek. Zo blijft zichtbaar wat voor werk hier van 1952 tot 1995 werd gedaan …
Nadat ik over de lange vlonder langs de oude golfmachines was gelopen, zag ik een stukje verderop nog een schaalmodel in het water liggen. Hoewel mijn benen intussen de eerste tekenen van vermoeidheid begonnen te tonen, besloot ik toch nog een stukje verder te lopen …
Ik heb eerlijk gezegd geen idee om welk onderzoeksproject het hier gaat. Nadat ik snel een paar foto’s had gemaakt, leek het me wijs om Jetske niet nog verder te volgen over de vlonder, want zo breed was hij nou ook weer niet. Ik was blij, dat ik aan het begin van het plankier weer in mijn Whill kon gaan zitten. Het had ook niet veel langer moeten duren …
Toen ik later een deel van Jetskes’ foto’s zag, realiseerde ik me, dat ik een prachtige kans had gemist. Op een paar van die lange rijen stenen lagen twee mandarijneenden. Zodra ik dat had gezien, kon ik op de laatste foto hierboven het mannetje nog net linksboven zien liggen. Ter plekke heb ik ze volkomen gemist. Een mooie foto van een mandarijneend ontbreekt daardoor nog steeds in mijn archief …
Afanja's Weblog 