Op één van die mooie februaridagen stapte een grote zilverreiger (Ardea alba) parmantig als altijd door een weiland in de buurt van Goëngahuizen. Regelmatig speurde hij de bodem af om te zien of er nog wat lekkers te halen was …

Hij was er allerminst alleen, want het weiland was verder goed gevuld met enkele honderden ganzen, in dit geval waren dat voornamelijk kolganzen. De reiger vond het prima want zij vormden geen bedreiging of concurrentie …

Plotseling hield de grote sierlijke vogel halt. Wat hij ginds zag naderen, veranderde de situatie toch wel enigszins …

Niets vermoedend en zich van geen kwaad bewust kwam vanuit tegenovergestelde richting een blauwe reiger (Ardea cinerea) dichterbij. Ook hij speurde de weidegrond af naar een smakelijk hapje …

Op zijn beurt bleef ook hij enige tijd stokstijf staan op het moment dat hij zijn witte tegenvoeter in het oog kreeg …

– wordt vervolgd –