Toen het diep in de nacht van zaterdag op zondag licht begon te sneeuwen, lag de vijver nog open. Omdat een pompje lucht in de vijver blaast, had de lichte vorst er tot dat moment nog geen vat op gekregen …

Zondagochtend rond koffietijd was er nog maar een klein rond wak overgebleven. Halverwege de middag was dat wak nog wat kleiner geworden, daarom heb ik het vastgevroren sneeuwijs – kwalsterijs noemen we dat hier ook wel – er maar een afgeschept met behulp van de sneeuwschuiver …

Terwijl het nog steeds stilletjes door bleef sneeuwen, was de vijver aan het eind van de zondagavond alweer dichtgewaaid en -gesneeuwd, zoals op de onderstaande foto is te zien. De wind hield het paadje in de tuin mooi schoon, dus daar had ik geen werk van. Tegelijkertijd werd er een fotogeniek duintje gevormd op het terras. Maar ook de vijver was alweer mooi dichtgewaaid …

Vanmorgen kon ik weer opnieuw aan de slag, want de vijver lag nu echt bijna helemaal dicht …

Vanmiddag heb ik dus de strijd met het ijs nogmaals aangebonden. Zonder hakken, maar met gepast geweld, heb ik het intussen al dik aangekoekte sneeuwijs weer weggehaald. Voor vannacht worden er opnieuw wat sneeuwbuien verwacht, in dat geval zal ik morgen waarschijnlijk nog eens aan de slag moeten. Als het niet weer gaat sneeuw, dan laat ik het vanaf nu maar aan de natuur over. Wanneer we echt strenge vorst krijgen, dan lukt het zonder hakken toch niet meer om de vijver open te houden. En dat hakken wil ik de vissen niet aandoen …