Sneller dan normaal hield ik het ditmaal bij de palenrij voor gezien. Die palen zouden er bij een volgend bezoek aan Paesens ook nog wel staan, bij het gebeuren rond de opera lag dat even anders …

Ik nam mijn plekje aan de rand van het podium weer in en legde de camera weer op schoot. Zo kon ik lekker zittend en genoeglijk om me heen kijkend weer wat foto’s maken …

Het beeld dat zich voor mijn ogen ontspon was een stuk minder dynamisch dan wat ik eerder op de middag had gezien …

Het zal duidelijk zijn: repeteren is vooral wachten. Dat is natuurlijk wel een bekend gegeven, maar ik vond het wel vermakelijk om dat hier ter bevestiging nu eens te kunnen aanschouwen …

Intussen was mijn fotomaatje Jetske ook teruggekeerd van de palenrij. Zwaar beladen met rugtas en camera’s ging ze pontificaal staan fotograferen. Terwijl ik me weer naar het podium wendde, liep er iemand vanaf het podium naar Jetske toe. Ik kon het niet helemaal volgen, maar het komt erop neer dat ze in het Engels het verzoek kreeg om te stoppen met fotograferen. Tja, je bent ‘paparazzi fotograaf’ of niet … 😉

Er restte ons weinig anders dan maar eens terug te gaan over de Waddendijk. Maar dat is voor morgen.