Het viel ons op een bepaald moment op, dat er vlak achter de oude dijk nog houten elektriciteitspalen met van die mooie witte isolatoren en een metalen dakje staan. Oftewel ‘palen met porseleinen potjes’, zoals ik ze ook nog uit mijn jongste jaren ken …

Bovenin loopt nog een draad van de ene paal naar de andere. Deze streek ligt gevoelsmatig dan wel zo ongeveer aan het einde van de wereld, maar ik kan me toch niet voorstellen dat ze alle stroom hier nog door dat ene draadje krijgen. En er moet toch nogal wat doorheen, want zonnepanelen kon ik er niet gewaarworden …

Ik moet bekennen dat ik er niet op heb gelet, maar vermoedelijk kent die draad hier ook ergens een begin- en eindpunt. Zou het kunnen dat er een liefhebber woont, die een aantal van die palen heeft weten te redden van de ondergang …? Ik vond het in ieder geval wel mooi om hier nog een aantal van die oude palen aan te treffen …

Morgen bekijken we nog een oude dijkcoupure …