Jetske vond het jammer dat we bij onze eerste rit langs het Wad op 22 september de schapen op de dijkweg hadden gemist. Omdat ik sinds het toertje met Aafje door dit gebied weer wist waar die schapen lopen, besloot ik dat gemis maar meteen goed te maken door Jetske er nu feilloos naar toe te gidsen …

We waren het eerste veerooster in de buurt van Roptazijl nog maar nauwelijks gepasseerd, toen de eerste kudde ons een tijdelijk halt toeriep. De auto werd in de berm gezet en Jetske begon voor het eerst die dag aan een beklimming van de zeedijk om een schaap te portretteren …

Mijn onderdanen waren die dag niet dusdanig krachtig dat ik ook meteen de dijk op klauterde. Het kon nog een lange dag worden en dat vereist soms een zorgvuldige indeling. En ook vanaf de weg viel er best het een en ander te fotograferen. Neem nu de foto hieronder, wat is een mens dan maar klein op die machtige dijk, hè …

Als ik kijkend naar de onderstaande foto’s bij de eigen auto had gestaan, dan had ik op dat moment zeker het nummer ‘Dykskiep’ van de Friese troubadour Piter Wilkens willen afspelen. Deze song over het Friese Stamboek Dijkschaap is nergens beter op zijn plaats dan hier bij die steile dijk …

U zult begrijpen dat u voorlopig nog niet van het Wad en de dijken bent verlost … en van de schapen ook niet.