Nadat de beide vrouwen en het paard uit zicht waren verdwenen, twijfelde ik even over wat te doen. Ik had wel zin om te proberen bij het vennetje verderop langs het fietspad te komen. Uiteindelijk durfde ik het niet aan, want dat vergde nog wel een erg stevige wandeling …

In plaats daarvan besloot ik terug te lopen naar de auto en vervolgens naar de parkeerplaats aan de Poostweg te rijden. Daar vandaan zou ik misschien even naar het Witte Meer kunnen lopen. Terwijl ik daar korte tijd later liep, had ik het geluk om nog een paar zonneharpen mee te kunnen pakken …

Het zacht zoemende geluid van een draaiende pomp, dat alleen vlak bij de containers te horen was, verried dat het Witte Meer weer klaargemaakt werd om ijs en weder dienende binnenkort weer te kunnen functioneren als de mooiste ijsbaan van Fryslân. Daartoe wordt water opgepompt uit een beek in de omgeving. Bij de foto rechtsonder stroomt dat water het Witte Meer in…

Terwijl ik lekker in de zon op een van de bankjes was gaan zitten, liepen een paar vrouwen het vlonderpad op. Een stukje verderop gingen ze gezellig samen zitten praten …

Ik had het daar verder al snel bekeken en besloot terug te lopen naar de auto. Toen ik even later uitkwam op een van de brede lanen die het bos doorsnijden, stond ik opnieuw in dubio: rechtstreeks naar de auto of toch nog even …