Op die zonnige maandag 1 mei stapte ik rond tien uur ’s ochtends in de auto om een fotokuier te maken bij de Delleboersterheide. Daar ben ik in september 2006 al eens geweest, en dat liep toen maar net goed af. Mijn fotomaatje had me onlangs echter een kortere route ingefluisterd, en dit leek me een uitgelezen dag om te kijken of ik die kuier aan zou kunnen …

Nadat ik mijn wandeling was begonnen vanaf de parkeerplaats tussen het Diakonievene en de Delleboersterheide, kwam ik ongeveer halverwege het pad langs een schattig klein huisje met een enorme achtertuin. Je zult daar toch mogen wonen, midden in de natuur met op enkele honderden meters de dichtstbij zijnde landweg …

Nadat ik even halt had gehouden, vervolgde ik mijn weg. Al snel passeerde ik de borden van It Fryske Gea, dat viel me niet tegen. ‘So far so good,‘ zoals de Fransen plegen te zeggen …

En niet veel later bereikte ik ook het paadje naar de libellenvlonder in de Catspoele, zoals het ven heet. Dit moest het plekje zijn waar Jetske onlangs parende ringslangen wist vast te leggen …

‘Als je het over de duvel hebt, trap je hem op zijn staart,‘ hoor je wel eens. Wel, hier was dat in zeker zin ook het geval. Wie ik daar ook verwacht had, toch zeker mijn fotomaatje niet, want ik leefde in de veronderstelling dat zij aan het werk was in het ziekenhuis. Toch stond ze daar met zoekende blik op de vlonder. Toen ik probeerde haar op mijn beurt te verrassen met mijn komst, mislukte dat faliekant, want al na drie stappen kraakte het gaas op de vlonder onbehoorlijk luid onder mijn voeten …

– wordt vervolgd