De ringslangen lieten het tijdens het eerste halfuur dat we op de vlonder zaten vooralsnog afweten. Daarom besloten we beurtelings eens te kijken of er verder nog wat te zien was …

Op een paar plekjes langs de vlonder zaten kikkers, Mooie kikkers met verschillende tinten groen, ik heb geen verstand van kikkers, maar het zouden poelkikkers kunnen zijn …

Nadat ik – om zo weinig mogelijk te kraken – voorzichtig mijn rondje over de vlonder had gemaakt om de bovenstaande kikkers te fotograferen, keerde ik terug naar de dromerigheid van de waterkant …

En plotseling was hij daar. Ik hoorde Jetske nog min of meer fluisterend roepen: “Jan … ringslang …,” maar op dat moment had ik mijn eerste foto al gemaakt …

Terwijl hij van rechts naar links vlak voor ons langs zwom, kon ik hem volgen tot hij aan de andere kant van de vlonder tussen de oeverbegroeiing verdween. Met een high five vierden we mijn eerste ringslang …

– wordt vervolgd