We staan nog steeds aan de Alddyk tussen twee dijken (Google Maps). Achter ons ligt de oude, lage Waddendijk, vóór ons ligt in noordoostelijke richting de nieuwe Waddenzeedijk. Hier is een mens al snel een nietig klein schepsel op zware kleigrond …

Nadat we de dijkcoupure van alle kanten hadden bekeken, stond Dirk al snel in het akkerland. Zo’n kaarsrechte horizon aan het eind van zo’n vlakte is in België ondenkbaar, vermoed ik …

Zelf kom ik hier ook graag eens even, in ieder jaargetijde is het wel interessant om hier wat te spelen met de horizon en de lijnen en vlakken in het landschap …

Om deze tussenstop wat fleurig te eindigen, ben ik nog even diep door de knieën gegaan, zodat ik de paardenbloemen op de voorgrond nog even mee kon pakken …

– wordt vervolgd