Vissen doe ik niet, maar ik heb op dit soort dagen graag mijn visserskrukje bij me. Dat krukje klapte ik meteen na onze begroeting open, want na deze wandeling konden mijn onderdanen wel weer even wat rust gebruikten …

Terwijl we wat bijpraatten nam ik het omringende landschap op, het ven was rondom omgeven door bomen en lag er vrijwel spiegelglad bij …

We richtten de blik op het wateroppervlak, want daar zouden we ringslangen voorbij zien komen, vertelde Jetske. Bijna hypnotiserend bracht een zuchtje wind het water af en toe lichtjes in beweging …

Maar dat was niet de enige beweging die er te zien was. Een handvol grote schaatsenrijders flitste vlak voor de vlonder over het water heen en weer. Een aantal momenten van stilstand heb ik benut om wat foto’s te maken …

– wordt vervolgd