Oog in oog

Geplaatst op door

Pas nadat ik de foto van de pootje badende hooglanders gisteren had gepubliceerd, herinnerde ik me dat er nog een verhaal achter die foto zit.

De foto is net als die van vandaag gemaakt op 14 september 2006. Het was een warme dag, maar desondanks besloot ik voor het eerst eens een fotokuier te maken bij de Dellebuursterheide (Google Maps). Ter plekke ontdekte ik, dat ik eerst bijna een kilometer over een lang recht pad moest lopen, voordat ik op de heide was. Dat was een tegenvaller, maar gelukkig kon ik die afstand toen nog vrij makkelijk hebben. Eenmaal op de heide bleef ik het pad langs de heide een stuk volgen, totdat ik een bankje in de schaduw vond. Daar ging ik even lekker zitten om van het uitzicht over de heide te genieten. Na enige tijd hoorde ik vlak achter me plotseling een krakend en snuivend geluid. Toen ik me omdraaide, sloeg de schrik me even om ’t hart, Ineens zat ik oog in oog met de onderstaande gedaante …

(Door op de één of andere manier op de foto te klikken, kun je hem op bijna angstwekkend groot formaat bekijken)

Het kan net zo goed 10 tellen als een volle minuut hebben geduurd, maar op enig moment besloot ik de bovenstaande foto van hem te maken. Hij snoof nog eens en daarna liep hij langs mij en het bankje om rustig sjokkend zijn weg in de richting van een ven op de heide te vervolgen.

Toen ik even later langs het ven liep, heb ik een serie foto’s van de hooglanders in het verkoelende water gemaakt. Op dat moment zag ik ook de auto van It Fryske Gea naderen, waarvan de medewerker bezig was geweest met het opnemen van de waterstand op diverse plaatsen in het gebied. Omdat onze paden elkaar een stuk verderop zouden kruisen, zette ik de stap er even goed in om hem een lift naar de weg te kunnen vragen.

Het ritje naar de weg was mijn geluk die dag. Ruim een kilometer naar de parkeerplaats lopen zou een enorme klus geworden zijn. Voor zover ik me herinner was het de eerste keer sinds de diagnose MS twee jaar eerder, dat ik mezelf flink tegen ben gekomen bij warm weer. Sindsdien ben ik een stuk voorzichtiger geworden. Bij temperaturen van 25°C of hoger begin ik niet meer aan fotokuiertjes, zeker niet in mijn eentje.

Bij de Dellebuursterheide ben ik sindsdien niet meer geweest, het is een prachtig gebied, maar dat lange rechte pad van bijna een kilometer is tegenwoordig ook zonder warmte al een onoverkomelijke hindernis.

37 gedachten over “Oog in oog”

  5. Aha wat een spannend verhaal. Ik zou ook onder de indruk zijn van deze verschijning achter mijn rug. Het is wel een indrukwekkende en mooie foto.
    Het verhaal van de lift met de medewerker dat kan ik mij nog herinneren.
    In september 2006 hadden wij toch ook onze eerste fotokuier? Toen sjouwden we nog heel wat honderden meters af. En toch weten we er ook met minder meters er altijd wat van te maken. 😀

    Geliked door 1 persoon

    • Nu het het zo zegt, daar had ik nog niet bij stilgestaan, maar onze eerste gezamenlijk fotokuier was inderdaad twee weken later. Ik liep toen nog een stuk beter dan nu, maar dat werd ook toen al negatief beïnvloedt door warmte. Dit was de eerste keer op vaderlandse bodem.
      Zeker ’s zomers hoeft de lengte van een kuier niet bepalend te zijn voor de kwaliteit ervan en voor de foto’s die het oplevert. Er valt dan vrijwel overal wel wat te zien, en met een bankje in de buurt houd ik het meestal wel uit. 🙂

      Geliked door 1 persoon

    • Ik ben ook niet zozeer bang voor ze, maar als er ongemerkt plotseling eentje op pakweg twee meter voor je staat, dan schrik je toch even. En dan lijken die horens zo mogelijk nog groter en scherper, Henk. Rustig blijven is dan het devies op zo’n moment, en dat ging me goed af die dag. 🙂

      Geliked door 1 persoon

  10. Iedereen zou zich rot schrikken als plotseling zo’n rosse reus achter je opduikt !
    Desalniettemin is het een heerlijke foto geworden van dit koebeest. In het moerasje (overstroming gebied) op 1km van ons huis zouden er sinds kort ook een paar rondlopen… tot nu toe heb ik er nog geen gezien of gehoord.
    Met de tegenwoordige warmte moet iedereen wel oppassen denk ik…

    Geliked door 1 persoon

    • Het zijn prachtige beesten, maar hoewel ik blij met de foto, zie ik ze toch liever op iets grotere afstand.
      Dat laatste is zeker waar in dergelijke tropische omstandigheden, maar de ene groep is toch net wat kwetsbaarder dan de andere.

      Like

  13. Jeetje, ik zou stijf van angst geweest zijn, ik ben huiverig voor ze.
    Ze doen inderdaad niets, normaal gesproken. Wij zagen nogal eens mensen met een hond, weliswaar aan de lijn maar we wisten dat daar de hand mee gelicht werd. Dan ben ik liever weg.

    Ze zijn schitterend, passen in elk groen landschap Een kleinere versie zou ik best in de achtertuin willen hebben. 😉

    Geliked door 1 persoon

    • Normaal doen ze niets, maar dat wil niet zeggen dat je alles maar kunt doen en laten met zulke dieren in de buurt. Het is ook altijd extra opletten wanneer er kalveren in de kudde zijn.
      Als je 1 of 2 kleintjes weet te vinden, maar je mij ook wel een seintje geven. Een verkoelende waterpartij is voor ze aanwezig. 🙂

      Geliked door 1 persoon

  15. Het zijn geweldige dieren en dat je schrok begrijp ik best. Ik maakte een paar jaar geleden een wandeling door gebied waar er veel stonden maar wel een eind van me vandaan .In begon in het hoge gras vlinders te fotograferen. In volle concentratie de tijd vergeten. Plots voelde ik een warme adem in mijn hals .ik keek om en schrok me een hoedje. Er stonden wel 5 van die Galloways achter me.Ben toen heel voorzichtig rustig verder gestapt met hen achter me aan. Kan je niet vertellen hoe mijn hart in mijn keel bonkte en was blij eindelijk het poortje te bereiken

    Geliked door 1 persoon

  17. Nog vergeten, dicht waar ik woon zitten er ook, Galloway’s, maar dat zijn dezelfde denk ik. Hoe dan ook, al zijn het zachtaardige beestjes, als zo’n beest op mij afstapt ga ik ook uit de weg hoor.

    Geliked door 1 persoon

    • Galloway’s en hooglanders zijn inderdaad wel vergelijkbaar, denk ik. Ik heb alleen het idee dat de hooglanders grotere horens op hun kop hebben. En hoewel ze inderdaad zachtaardig zijn, en normaal gesproken geen kwaad in de zin hebben, vond ik die horens vlak tegenover me ineens wel heel erg indrukwekkend, Marc. Het beste wat je op zo’n moment kunt doen, is rustig blijven. 🙂

      Geliked door 1 persoon

Reacties zijn gesloten.