Een ritje langs de Dordogne om bijvoorbeeld een stadje of een kasteel te bezoeken, levert vrijwel altijd mooie plaatjes op. Domme (Google Maps) is een oud ommuurd vestingstadje, dat net als Chateau de Bonaguil bovenop een berg is gebouwd. Een groot deel van de stadsmuren en drie stadspoorten staan nog fier overeind. Een kuier door Domme leverde o.a. dit uitzicht over de Dordogne op …
Chateau de Bonaguil is een van mijn favoriete kastelen in Frankrijk. Het is een authentieke vechtburcht, die in de 13e eeuw is gebouwd op een goed te verdedigen rotsachtige heuvel. In de 15e en begin 16e eeuw werd de burcht verder uitgebouwd. Chateau de Bonaguil staat ruim 5 km ten noordoosten van Fumel (Google Maps) in het departement Lot-et-Garonne. …
Aan de andere kant van de brug en de Noordersluis aangekomen, liep ik een stuk je terug om nog even een foto te maken van de oude voetgangersbrug …
Daarna richtte ik mijn camera op de brug van de Noordersluis. Zowel de brug als de sluis waren geopend om een aantal bootjes van de zeilschool toegang te geven tot het Polderhoofdkanaal …
Bij een sluis doen zich regelmatig leuke momenten voor. Hoewel ik dat niet direct had verwacht, ontbrak ook hier de komische noot niet. Eén van de kinderen keek eens om zich heen en ontdekte daarbij, dat hij de enige was bij wie de mast nog fier overeind stond. ‘Juf, mijn mast …,’ zei hij naar boven wijzend, ‘wat moet ik nu doen?’ ‘Dan haal je hem nu maar naar beneden …,’ luidde de reactie.
Serieuzer was het volgende. Aan mij is geen ervaren schipper of zeiler verloren gegaan, maar dat de instructrice de kinderen opdracht gaf om zich in de sluis vast te houden aan de reling op de kade, terwijl het waterpeil zakte, leek me toch geen slimme opdracht …
En dat bleek al snel. Ik liep even terug om vanaf de brug te laten zien, dat de kinderen gevangen zaten in de sluiskolk. Kijk eens hoe ze hun best moeten doen om zich half hangend vast te houden aan de kade. Volgende keer toch maar zorgen voor een lijntje in de zeilboten, zou ik zeggen …
De verdere ontwikkelingen heb ik niet afgewacht. De buienradar in de gaten houdend, werd het tijd om huiswaarts te gaan. Met een foto van de brug It Polderhûs in de verte, waarmee ik deze serie over De Veenhoop ben gestart, sluit ik hem ook af …
Zoals ik gisteren als schreef, nemen we vandaag even een kijkje bij de Noordersluis in De Veenhoop. Daartoe wandelen we in noordelijke richting over de Slûswei langs het Polderhoofdkanaal …
Na 250 m staan we voor een smal voetgangersbruggetje (Google Maps). Het bruggetje dateert van 1926, toen de Ringfeart werd verbonden met het Polderhoofdkanaal. Oorspronkelijk was het een draaibrug, tegenwoordig is het een vaste brug. De sierlijke voetgangersbrug herinnert aan de tijd, waarin vervoer over het water hier een belangrijke plaats innam. De brug is gemaakt van geklonken staal en de tuien zijn met elkaar verbonden d.m.v. een gebogen stang, die een poortje vormt …
Voorbij de voetgangersbrug staat ter hoogte van de sluiskolk een in 1903 gebouwde boerderij (foto hieronder). De brug, de boerderij en het schoolgebouw uit 1920 vormen samen met It Polderhûs en een brug iets verderop, de oudste bouwwerken in het dorp. Vrijwel alle oorspronkelijke huizen zijn intussen vervangen door modernere huisvesting …
De Noordersluis is volledig vernieuwd om de heropening van het Polderhoofdkanaal voor de waterrecreatie in 2015 mogelijk te maken …
Vanaf de brug bij de Noordersluis had ik goed zicht op de locatie waar volgend weekend het jaarlijkse Veenhoop Festival losbarst. Er werd hard gewerkt aan de opbouw van de tenten op het festivalterrein. Goed dat ze vroegtijdig zijn begonnen met de opbouw. Sindsdien is hier ca 75 mm regen hebben gevallen, dat zal het terrein lekker drassig hebben gemaakt …
Het Veenhoop Festival werd voor het eerst in 1951 georganiseerd en schijnt daarmee het oudste meerdaagse popfestival van Nederland te zijn. Het wordt ook het wel ‘de Swarte Cross van Friesland’ genoemd. Het festival staat voor 4 dagen muziek, feesten, eten, drinken en kamperen! Het festival vindt sinds jaar en dag plaats het begin van de noordelijke bouwvak. Het markeert ook de start van het traditionele Skûtsjesilen. Volgende week maandag is de wedstrijd hier op het water bij de Veenhoop. Hopelijk is het tegen die tijd beter weer …
Morgen keren we terug naar de sluis
In navolging van die zeilboot ben ik ook in westelijke richting verder gegaan. Acht km pal ten westen van Drachten ligt De Veenhoop (Google Maps), een klein dorp met ca. 250 inwoners. In de auto ben ik er op weg naar westelijker contreien talloze keren doorheen gereden, maar met de iLark heb ik er onlangs eens wat extra tijd voor genomen …
De brug ‘Polderhuis’ is genoemd naar het restaurant It Polderhûs, dat bij de brug staat. Het staat op de fundamenten van een uit 1872 daterende boerderij, met aan de voorkant een karakteristieke brugwachterswoning. Met een terrasje aan het water is dit best een aantrekkelijk plekje …
Op een informatiezuil van toeristisch overstappunt (TOP) De Veenhoop wordt nog meer dan in Drachten de nadruk gelegd op de ligging tussen enerzijds de geborgenheid van bos en heide in Zuidoost-Fryslân en anderzijds de openheid van water en vlakten in het zuidwesten …
Het dorp lijkt opnieuw tot leven gekomen te zijn na de heropening van het Polderhoofdkanaal tussen De Veenhoop en Nij Beets in 2015. Hierdoor is er vanuit De Veenhoop niet meer alleen een noordelijke toegang tot het meer open water, maar is er ook een aansluiting op de zuidelijker gelegen Turfroute. Dit is een cultuurhistorische vaarroute die door Het Andere Friesland kronkelt langs bossen, natuurgebieden en heidevelden …
Morgen nemen we een kijkje bij de brug en de Noordersluis in de verte.
De iLark blijft me over tot dusver onbekende paadjes voeren. Nadat in juni vooral fietspaden in het bos- en heidegebied ten zuiden van Drachten het doel waren, ben ik me de laatste tijd meer gaan richten op het gebied direct ten westen van Drachten …
In de auto maakte ik altijd al graag gebruik van plattelandsweggetjes om wat binnendoor te toeren, maar met de iLark hebben binnendoortjes nog weer een laagje extra gekregen op de kaart. Langs elke bocht wacht weer een verrassing …
Zo reed ik vorige week, nadat ik de lakenvelders had gefotografeerd, van Small Ee binnendoor naar Boornbergum. In de Wilgen passeerde ik daarbij deze muurschildering op de zijmuur van een handel in aanhangwagens (Google Maps). Ik heb geen idee wie het gemaakt heeft, maar ik vind het mooi. Zelfs de Friese Ballonfeesten ontbreken niet …
Vanaf de Walengracht voeren we na enige tijd de Vaartsloot in. Daar werden we met niet te missen felgele borden gewaarschuwd voor een stuw met zelfbediening …
Op de oevers van de Vaartsloot wisselden bosschages, rietlanden en deels gemaaide hooilanden elkaar in gestaag tempo af …
Na enige tijd doemde aan het eind van de Vaartsloot de bedoelde stuw met zelfbediening voor ons op (Google Maps). Jetske stuurde de boot voorzichtig langs de beschoeiing, en legde de boot daar even stil. Snel nam ik de gebruiksaanwijzing in me op, waarna ik op de ‘stop-open-go knop’ drukte. De machinerie in de paal begon te ratelen, en de stuw begon langzaam naar beneden te zakken. Nadat eerst het rode en het groene licht even tegelijkertijd hadden gebrand, kregen we uiteindelijk groen licht …
Wil je nou precies weten waarom deze stuw en een stukje verderop een tweede exemplaar hier zijn geïnstalleerd, dan verwijs ik je naar het logje waarin Jetske hierover heeft geschreven: ‘Rietzanger, rietgors en een stoplicht in de Vaartsloot.’ Een tipje van de sluier: het Stroïnkgemaal speelt er een belangrijke rol bij.
Ik sluit vandaag af met een paar foto’s van een jonge boerenzwaluw, die zich in evenwicht probeerde te houden op een in de wind heen en weer wiegende rietpluim …
Afanja's Weblog 