Op deze foto zat de ijsvogel duidelijk klaar om zijn tak te verlaten. Het zou maar een korte vlucht worden, want enkele meters verderop dook hij regelrecht het nest in …
Misschien moest ik er ook maar eens uit vliegen, het is er tenslotte de tijd van het jaar voor …
Ik de loop van het jaar heb ik al heel wat uurtjes zitten posten bij de ijsvogels. Ze hebben me al die tijd nog nooit teleurgesteld, want ik ben er nog nooit vandaan gekomen zonder dat ik een aantal geslaagde foto’s van die prachtige vogels heb kunnen maken.
Als meneer ijsvogel na korte of langere tijd wachten uiteindelijk met een lekker maaltje vis voor zijn gezin thuis komt, duikt hij meestal na een korte tussenlanding op één van takken al snel het nest in …
Toen hij op een dag enige tijd nadat hij naar binnen was gegaan, weer uit het nest tevoorschijn kwam en op een tak ging zitten, viel het me op dat hij een behoorlijk smerige snavel had. Hij liet de smeerboel uitgebreid van alle kanten zien, alsof hij er trots op was dat de jongen zijn snavel hadden gebruikt om hun eigen snaveltjes af te vegen …
Het duurt wel eens even voordat de ijsvogels zich laten zien …
Ik laat me dan graag afleiden door het zacht golvende water en hetgeen erop mee komt drijven …
Zo’n afgerukt kleurig plantendeel is dan ineens een dankbaar onderwerp …
Totdat het intussen welbekende schelle geluid de komst van één van de ijsvogels aankondigt …
Het is weer zondag, tijd om de blik weer eens op de ijsvogels te richten. Als je een ijsvogel op zijn tak ziet zitten, dan valt het vaak al snel op, dat de vogel een soort ‘hikkende’ bewegingen lijkt te maken …
Soms gaat dat hikken over in kokhalzen en kun je na verloop van tijd het geluk hebben om te zien hoe hij een braakbal uitkotst. Het is wat een onsmakelijk verhaal misschien, maar een ijsvogel kan de schubben, graatjes en vinnen van de vis die hij verorbert nu eenmaal niet verteren …
Hij moet die onverteerbare delen dus kwijt, en dat doet hij op deze manier. De braakbal zelf staat natuurlijk weer niet op de foto, dat ging me net wat te snel, maar het idee is duidelijk. Het luchtte in ieder geval duidelijk op, want het vogeltje zat er nadien een stuk rustiger bij …
En over ijsvogels gesproken …
Als je nu nog meer van deze ijsvogels wilt zien, dan kun je bij mijn fotomaatje Jetske terecht. Zij heeft de ijsvogels met haar spiegelreflex intussen een paar keer in de vlucht kunnen vastleggen: ‘IJsvogels in vlucht’.
Meneer ijsvogel leek enkele weken geleden een plekje te zoeken waar hij subtiel gecamoufleerd in de achtergrond op kon gaan …
Ik vond het een goede poging en was zeer tevreden met zijn poses en het zonnetje in zijn oog …
Met het oog op de hitte die voor donderdag was aangekondigd, besloot ik op de net wat koelere woensdag even een ritje naar de ijsvogels te maken. Dat viel nog lelijk tegen. Met dank aan de boerenacties kon ik onze wijk slechts met grote moeite verlaten, nadat ik op twee minuten van huis ruim een kwartier stil had gestaan …
De heren waren blijkbaar begonnen aan hun blokkade- of langzaamaanactie van de A7 tussen Drachten-West en Heerenveen in beide richtingen. Er zat niets anders op dan binnendoor naar de afslag Drachten-Oost te rijden, maar ook daar stond alles al heel snel vast. Vluchtstrook en alles stond dicht! Twee aansnellende motormuizen hadden een klein halfuurtje praten nodig om het knooppunt weer enigszins vrij te krijgen. Tot die tijd zou er ook voor een eventuele ambulance geen doorkomen aan geweest zijn. Met hun publieksvriendelijke acties … *
Enfin, uiteindelijk kwam ik toch weer bij de ijsvogels aan. Ik trof het weer, de enige auto die er stond met een tweetal vogelaars, vertrok op het moment dat ik aankwam. Zo kon ik in alle rust op het beste plekje gaan staan …
Ik hoefde weer niet lang te wachten, na een klein kwartiertje zag ik voor het eerst die dag een ijsvogel op één van de takken neerstrijken. Nu eens kwam het mannetje aanvliegen, dan weer het vrouwtje …
Niet elke keer, maar toch regelmatig. werd er een visje het nest in gebracht. Aan het onderstaande exemplaar lijken de jonkies weer een flinke maaltijd te hebben. Ze zouden intussen bijna het nest moeten kunnen verlaten, lijkt me. Komende week toch maar weer eens een kijkje nemen …
Hoewel het hier vrijdagochtend nog lang bewolkt bleef, besloten Jetske en ik met het oog op de verwachte warmte om vrijdag nog maar eens samen een ritje naar de ijsvogels te maken. Het zien van water heeft tenslotte al vaak een soort van virtuele verkoelende werking …
Een groot deel van de dag zaten we lekker in de schaduw. Bovendien kregen we er regelmatig een fijn verkoelend briesje over ons heen van over het kanaal en het vlakke land rondom. Ook de takken in de buurt van het nest waar de ijsvogels regelmatig met of zonder visje even op neerstrijken, bevonden zich aan de andere kant van het water lekker in de schaduw …
Kortom, we hadden een prima plekje waar het goed toeven was. Ook de ijsvogels werkten met tussenpauzes aardig mee aan een genoeglijk dagje door zo af en toe even voor ons te poseren. Tegen de tijd dat we bijna zouden opbreken, namen pa en ma ijsvogel zelfs nog even samen plaats op een van de takken. Zij (links) was met een visje onderweg naar het nest, hij (rechts) kwam er net vandaan …
Afanja's Weblog 