Aan de Alddyk bij Ljussens in het uiterste noordoosten van Fryslân ligt tussen de oude en de nieuwe Waddenzeedijk de smaakvolle leegte van het Waddengebied …
Ik houd van de leegte van dit landschap waar aardappelen en Waddengraan op zo’n mooie zomerdag de uitgestrekte akkers afwisselend tot de horizon vullen …
We staan nog steeds aan de Alddyk tussen twee dijken (Google Maps). Achter ons ligt de oude, lage Waddendijk, vóór ons ligt in noordoostelijke richting de nieuwe Waddenzeedijk. Hier is een mens al snel een nietig klein schepsel op zware kleigrond …
Nadat we de dijkcoupure van alle kanten hadden bekeken, stond Dirk al snel in het akkerland. Zo’n kaarsrechte horizon aan het eind van zo’n vlakte is in België ondenkbaar, vermoed ik …
Zelf kom ik hier ook graag eens even, in ieder jaargetijde is het wel interessant om hier wat te spelen met de horizon en de lijnen en vlakken in het landschap …
Om deze tussenstop wat fleurig te eindigen, ben ik nog even diep door de knieën gegaan, zodat ik de paardenbloemen op de voorgrond nog even mee kon pakken …
– wordt vervolgd
Bij het Lauwersmeer viel het wat tegen met de hoeveelheid vogels. Ja ganzen, die waren er genoeg, maar die hebben ze tegenwoordig in België ook wel. Dat vond Dirk dan ook geen tussenstop waard. Ik stelde voor om nog even naar Peazens-Moddergat te rijden. Onderweg konden we dan nog mooi een tussenstop maken bij een dijkcoupure in de oude Waddenzeedijk bij Ljussens (Google Maps). Ik vermoedde, dat Dirk hier wel aan zijn trekken zou komen …
Op de bovenstaande foto zie je akkerland dat tussen de oude en de nieuwe Waddenzeedijk ligt. De donkergroene streep in de verte is de nieuw Waddenzeedijk. Wanneer we ons omdraaien, zien we achter ons een coupure of dijkcoupure in de oude dijk, die de kust moest beschermen, voordat de nieuwe Waddenzeedijk er lag. De direct achter de oude dijk staande boerderij bevinden zich bij zogenaamde dijkcoupures …
Achter de dijk liggen de oude schotbalken waarmee de dijkcoupure gesloten kon worden. Men liet de balken bij storm- en overstromingsgevaar dan van bovenaf in de gleuven in de stenen dijkhoofden zakken. Tussen de twee rijen balken werd vaak zandzakken geplaatst, ook werd er wel paardenmest gestort om de afsluiting meer waterdicht te maken …
Nadat Dirk en ik ons enige tijd hadden vermaakt met de dijkcoupure en de balken, richtten wij ons op het kale land tussen de twee dijken. Aafje en Hilda hielden het zo te zien ook ditmaal weer probleemloos pratend bij de coupure …
– wordt vervolgd
Afanja's Weblog 