Gisteren liet ik hier een fotoserie van een koolmees die de nestkast naderde. Vandaag is de beurt aan een koolmees die de nachtkast verlaat. Ook dat heeft zijn charme …
Voordat de jonge koolmeesje uitvliegen, probeer ik nog wat slow motion opnamen te maken van het benaderen en verlaten van de nestkast. Al was het maar, omdat ik er zo lekker in de schaduw bij kan blijven zitten …
Ik moet even een paar dagen herbronnen. Ik had al geen hoge verwachtingen van de plannen van rechts, integendeel, maar van wat ik nu heb gelezen en gehoord van het coalitierakkoord ben ik toch nog geschrokken. Er staat ons op verschillende terreinen weinig goeds te wachten. Daarom vandaag en morgen even wat extra aandacht voor het moois dat in de natuur gewoon doorgaat. Om te beginnen een fotoserie van een koolmees die naar de nestkast in onze tuin vliegt …
De afgelopen anderhalve week ben ik meermaals met de camera op het statief in de buurt van de nestkast gaan zitten. Verschillende keren heb ik een kleine fotoserie gemaakt van het naderen of het verlaten van de kast. Op de onderstaande serie komt één van de koolmezen met een rups in de snavel bij de nestkast aan …
Vanaf het moment dat we wisten dat er jonge merels waren, zagen we de ouden maar zelden meer zonder dat ze iets in hun snavel hadden …
Nu eens kwam pa merel met een snavel vol kronkelende wormen aan, dan weer had hij ergens wat verse bessen gevonden. Onderweg naar huis diende de hazelaar achter in de tuin vaak als rust- en uitkijkpunt, voordat het voedsel naar het nest werd gebracht …
Omdat de dotterbloem in de vijver intussen te groot was geworden om nog plaats te bieden aan badderende merels, hebben we op het heuveltje achter de vijver een nieuwe badplaats ingericht. Het laatste deel van de hazelaar dat nog geen nieuwe plek had gekregen, hebben we gebruikt als voetstuk voor een tijdelijk vogelbadje …
Geheel verkwikt kan pa merel na zo’n bad weer op pad en lang duurt het nooit voordat hij er weer is. Wat hij nu weer gevonden had …? Een paar bessen en twee malse rupsen …
Ook ma leverde al snel haar aandeel aan de voedseltransporten …
Na de warmte met Pinksteren en het teruglopen van de temperatuur tot ruim onder de 20 graden nu, is het tijd om het weer even een paar dagen echt rustig aan te doen, want mijn lijf heeft weer moeite om het allemaal bij te benen. Hoewel ik nog genoeg fotomateriaal op voorraad heb, leg ik mijn weblog ter overbrugging van deze lastige periode even een paar dagen stil en zal ik ook mijn dagelijkse blogrondje even laten voor wat het is. Ik ga even een paar dagen in alle rust de strijd met de MS aan, in de hoop dat ik in de loop van de week weer ijzersterk als overwinnaar terug zal keren in weblogland …