Na de korte tussenstop bij Boschoord reden we richting Appelscha. Daar maakten we ons op voor het laatste fotokuiertje bij het Aekingerzand. In de volksmond staat het gebied beter bekend als de Kale Duinen. Als kind kwam ik hier al met mijn ouders …
Aan de zandvlakte met de echte Kale Duinen kwamen we niet toe, maar dat had ik ook niet meer verwacht. Halverwege het pad vonden mijn onderdanen het welletjes. Het kwam goed uit, dat daar naast het pad een mooie dikke boomstronk stond. Die kon voor mij mooi als stoeltje dienen, terwijl Jetske bij het vennetje begon rond te struinen. Kijk eens wat een uitzicht …
Intussen liet de zon zich voor het eerst die dag langere tijd zien, het begon zo waar even warm te worden. Het zonlicht kwam de mooie boom, die een stuk verderop langs het pad stond, duidelijk ten goede. Een mengeling van groene, gele en bruine blaadjes lichtte mooi op …
Nadat mijn benen weer wat kracht hadden hervonden, verliet ik mijn boomstam even. Ik besloot even aan de oever van het vennetje te kijken …
In januari van dit jaar werd bij RTV Drenthe een documentaireserie getiteld ‘Het mysterie van Darp’ uitgezonden. Nadat Jetske me daarover had getipt, heb ik die serie gevolgd. Behalve dat er boeiende verhalen werden verteld over zaken die zich in de periode 1961-1990 rond de ‘Atoomsite’ bij de Amerikaanse basis bij Havelterberg hebben afgespeeld, zagen Jetske en ik er ook iets in wat we er tijdens ons bezoek in 2014 niet hadden gezien …
Onze nieuwsgierigheid was gewekt en dus trokken we vorige week opnieuw naar Havelterberg. We hadden er een goeie dag voor gekozen. Er hing een grijs wolkendek en het was kil. Voeg daarbij dat de kans op het gebruik van kernwapens sinds de Cuba Crisis niet meer zo groot is geweest, dan is duidelijk dat we nauwelijks een beter moment hadden kunnen kiezen. Nadat we de ge- en verboden aangaande het betreden van militair oefenterrein in ons hadden opgenomen, passeerden we de slagboom. Op het punt waar het pad zich in drieën splitst kozen we opnieuw voor het middelste pad …
Zodra we de zandvlakte betraden, zagen we de oude wachttoren in de zuidwestelijke hoek staan. De toren was omgeven door een roestig hekwerk. Wat zeg ik? Toen we dichterbij kwamen, zagen we dat het zelfs een dubbel hek is met bovenop een rol prikkeldraad. Het is nog net geen NATO-prikkeldraad, maar afschrikwekkend is het wel. Zoals hier in de actieve tijd van de site sprake was van een dubbele bewakingsring om het hele complex heen, zo is dat nu bij de laatste wachttoren het geval …
Het geheel zag er meteen een stuk minder vriendelijk dan zonder de hekken. Als het de bedoeling is dat de hekken het verhaal achter dit bijzondere relikwie van de Koude Oorlog sterker maken, dan is dat wat mij betreft wel geslaagd. De hekken lijken daarnaast een uitstekend middel te zijn tegen verdere bekladding van de toren, want er is in de afgelopen 8 jaar zo te zien weinig of geen graffiti meer bij gekomen …
Met toch wat een kil Koude-Oorlog-gevoel liepen we over de zandvlakte terug naar de auto. We hadden geen spijt van ons tweede bezoek aan dit teken des tijds. Laten we hopen dat de kernwapens die momenteel elders nog in omloop zijn, in hun bunkers blijven liggen en tijdig voorgoed gedemonteerd en onschadelijk gemaakt worden …
Tijmen lanceerde een paar jaar geleden de stelling “Het is altijd feest als ik bij jullie pake en beppe (opa en oma voor niet-Friestaligen) logeer”. 🙂
Wel, afgelopen weekend hebben we proefondervindelijk vast kunnen stellen, dat dat ook het geval is, wanneer Tijmen en Pepijn hier samen logeren. Het werd een heerlijk weekend met auto’s, fascinerende dieren, een klimboom, denappel patsen, rennen op de heide, een zandkasteel op de vlakte, een klimrek en een wipkip. Afijn, de foto’s spreken voor zich …
Pepijn stort zich meteen weer op het autopark
Tijmen bekijkt samen met beppe fascinerende dieren
We zijn nog maar net op pad als Tijmen een mestkever ziet. Die moet natuurlijk meteen even op de foto.
Pepijn verzamelt stokken
Pepijn gebruikt zijn stokken voor het z.g. “denappel patsen”
Samen bij de klimboom
Tijmen wil wel even poseren
Op verkenning op de heide
Samen een zandkasteel bouwen
Voor vertrek moet het zandkasteel natuurlijk zorgvuldig worden geplet
De gebroeders genieten van het uitzicht over de zandvlakte
Een gewaagde passage op het klimrek
Met volledige concentratie en de helpende hand van beppe gaat het prima
Tijmen staat op de uitkijk
Pepijn op de wipkip
Behalve feestelijk was het ook weer knap vermoeiend, daarom ga ik – mede met het oog op de terugkerende warmte – ook deze week nog maar even rustig door in de vakantiemodus
Afanja's Weblog 