Als kind genoot ik altijd al met volle tuigen van echt winterweer. Zodra er sprake was van vorst of sneeuw nam een zeker onrust bezit van mijn lichaam, en dan moest ik naar buiten. Dat is in de loop der jaren nooit veranderd. In de tweede helft van de jaren ’70 ging ik wekelijks één- of tweemaal per week met een paar schaatsvrienden naar het toen nog onoverdekte Thialf om kilometers te maken, ten einde goed beslagen ten ijs te komen bij de dertiende Elfstedentocht …
Aan die noeste trainingsarbeid kwam een eind toen ik in 1981 moest opkomen voor militaire dienst. Het gevolg was, dat ik geen kilometers in de benen had toen die dertiende Elfstedentocht eindelijk in 1985 kon worden georganiseerd. Meer dan een enkele toertocht had ik in de aanloop naar die tocht niet gemaakt, en dus besloot ik me niet aan te melden. Daar had ik enkele dagen later spijt van, toen bleek dat de Tocht der Tochten onder bijna voorjaarsachtige omstandigheden werd verreden …
Sindsdien heb ik alleen nog enkele kleinere tochten geschaatst. De laatste was de Deelentocht, die ik eind 1996 samen met Johan van Aken heb gereden. Daarna volgde opnieuw een lange reeks winters waarin er weinig of niet geschaatst kon worden op natuurijs. Aan mijn schaatscarrière kwam helaas vroetijdig een eind, toen in oktober 2004 MS bij me werd vastgesteld …
Aan het plezier dat ik beleef tijdens echt winterweer is echter gelukkig nog steeds geen eind gekomen. Ook in deze korte, maar krachtige winterperiode heb ik weer volop genoten. De afgelopen twee weken heb ik vrijwel elke dag op het ijs gestaan of in de sneeuw rondgebanjerd, en daarbij heb ik honderden foto’s gemaakt …
Nu het eind van deze prachtige winterperiode in zicht is, en de dooi langzaam maar zeker over het land kruipt, wordt de vermoeienis van de afgelopen weken voelbaar. Mijn ogen hebben al de hele dag de neiging om dicht te vallen, en bij elke stap die ik maak, protesteren mijn benen heftig. Mijn lichaam schreeuwt om rust, en dat zal ik het in de komende week dan ook maar geven. Morgen zal ik hier wat weergrafiekjes en -foto’s presenteren die waren blijven liggen, en de rest van de week zal ik jullie nog wat winterse taferelen voorschotelen van de barre kou op het Wad, een wandeling naar een onbewoond eiland en vooral veel winterpret.
Afanja's Weblog 
Aan de foto’s is af te lezen met hoeveel graagte je deze periode hebt opgeslurpt
LikeLike
Helpt het als ik je vraag voor mij ook even een dutje te doen? 😉 Van de mooie foto’s kan je in ieder geval in alle rust nog een hele tijd na genieten?
LikeLike
Foto’s van hoe mensen waren als kind hebben altijd een emotionele lading vind ik. Toen was geluk nog heel gewoon maar later ontdekte je snel genoeg dat het leven geen speeltuin bleef. En dat was een shock die niemand van ons echt te boven is gekomen. Maar goed. Erg leuk je als kind op het ijs te zien. Haha.
LikeLike
Je hebt ons van winterse beelden laten meegenieten en nu moet je de tijd maar nemen om van de vermoeienissen bij te komen – het is het je vast waard geweest.
LikeLike
Jan ik vind het super dat je toch nog kunt genieten.
Je zou ook kunnen mopperen.
Top!
LikeLike
Mooi die foto’s van vroeger
De winterfoto’s zijn altijd weer mooi om te zien.
Jammer dat je lijf nu even niet meer wil en om rust vraagt, maar je hebt toch genoten de afgelopen tijd
Dan nu maar een tijdje rustg aan doen en ons laten genieten van de foto’s die je gemaakt hebt
LikeLike
Heel leuk gemaakt log… die oude foto’s als eerste met het verhaal erbij… de andere foto’s zijn ook mooi… de mooiste vind ik die met de bomen, prachtig gemaakt… en ja… vanaf morgen maar weer even op adem komen…blijf uitkijken naar een vervolg… altijd leuk om een log van je te zien en te lezen….Agnès
LikeLike
Wat leuk die oude foto’s. Je hebt er van genoten van dit winterse weer, ik van je foto’s.
Vind het mooi, maar heb toch liever lente. Ben benieuwd naar je andere foto’s, het is ook wel supermooi op het ijs.
Nu maar rust nemen, je zal het nodig hebben, kan het me voorstellen.
Groeten
LikeLike
WE kijken beslist uit naar de rest van je honderden foto’s Jan , het echte mooie winterweer is nu toch even over dus dan kan jij rusten. MIsschien krijgen we nog meer winter, het is per slot van rekening nog niet eens half Februari. Vandaag zijn je foto’s ook weer lekkers winters.
Fije avond nog.
LikeLike
Jij hebt ons in ieder geval niet in de kou laten staan met je prachtige winterse foto`s van de afgelope tijd.
Dit is ook een bijzonder log met kleine Jan. ,)
O en de tocht naar een onbewoond eiland lijkt me eindeloos
Fijne avond
🙂
LikeLike
Ik ben ook een echt wintermens en hoop ieder jaar op een pak sneeuw en een Elfstedentocht. Dat geeft me echt weer nieuwe energie voor een heel jaar…
LikeLike
Tijd om het even rustig aan te doen Jan, zo te lezen kan je nog putten uit een flinke voorraad foto’s. Deze serie is ook weer prachtig gemaakt en natuurlijk leuk om even een stukje schaatsgeschiedenis van jou te lezen
LikeLike
Hallo Jan
Ondanks je beperkingen door MS heb je ons altijd mooie foto’s voorgeschoteld..dat zal zeker zijn tol geëist hebben..maar er komt dooi met veel nattig -en viezigheid..dus nu rusten om de batterijtjes terug op te laden.
Heel mooie leuke foto’s in deze reportage
LikeLike
je was niet alleen om er van te genieten …
een mooie periode met een koudegolf van 14 dagen, zou in 70 jaar niet meer gebeurd zijn…
ondanks de lage temperaturen waren de schaatsmogelijkheden bij ons zeer beperkt…
de ijsvorming kwam ook vrij laat op gang door de vrij stevige wind…
nu nog wat nagenieten Jan
LikeLike
Bijzonder dat dat zo in het bloed blijft kriebelen. Hoewel het dan wel extra energie kost, en de onrust en je lichaam die door de MS nu zo protesteert.
Wat dat betreft is het goed dat er dooi komt. Maar lekker bijkomen.
Op TV Oost, lieten ze net een reportage zien over Wadlopen met een gids over het ijs. Mooi gezicht.
LikeLike
Wat weer een mooi winterlogje Jan, erg leuk met de oude foto’s. Fijn dat je binnen je mogelijkheden van de winter hebt genoten en ons mee laat genieten. Nu maar even een weekje rust, de dooi treedt in. Hier nu natte sneeuw.
LikeLike
doe maar jan je hebt immers meer dan je best gedaan en verdiende rust is op zijn plaats,
dit logje is ook weer een supermooi winterlogje,
dank je wel ,
LikeLike
Zo’n winter als nu (geweest is) is het seizoen waar ik het meest van houd. Het allerergste dat ik meemaakte was in 1956. De nacht nadat ik een been had gebroken, begon het te vriezen en na 7 weken toen het gips eraf mocht, viel de dooi in. En ik maar zeggen, als de broers en zus gingen schaatsen, hindert niet, straks is het weer zomer en dan kan ik weer goed lopen. Maar ik vond het verschrikkelijk.
Gelukkig heb je genoeg foto’s gemaakt, zodat jij rustig aan kunt doen en wij kunnen blijven genieten van de winter 2012.
OT We zijn NIET over de Afsluitdijk gereden.
LikeLike