Na het korte gesprek met de vier wandelaars liep ik nog een stukje verder over de Westersânning om even uit te kijken over het water aan de zuidkant van de Jan Durkspolder …

Ginds staat de vogelkijkhut met zijn poten in het water. Het was me te koud en te grijs om er naar toe te lopen, vooral ook omdat er vrijwel geen vogels te zien waren …

Toen ik mijn camera op een windmotor aan de zuidkant van de polder richtte, kwam er ergens halverwege een blauwe reiger uit het riet tevoorschijn …

De reiger vloog op om een stukje verderop in de plas neer te strijken. Of hij daar een visje of een kikker heeft weten verschalken, heb ik niet afgewacht, want thuis wachtte de koffie intussen …