Vanaf het moment dat we wisten dat er jonge merels waren, zagen we de ouden maar zelden meer zonder dat ze iets in hun snavel hadden …

Nu eens kwam pa merel met een snavel vol kronkelende wormen aan, dan weer had hij ergens wat verse bessen gevonden. Onderweg naar huis diende de hazelaar achter in de tuin vaak als rust- en uitkijkpunt, voordat het voedsel naar het nest werd gebracht …

Omdat de dotterbloem in de vijver intussen te groot was geworden om nog plaats te bieden aan badderende merels, hebben we op het heuveltje achter de vijver een nieuwe badplaats ingericht. Het laatste deel van de hazelaar dat nog geen nieuwe plek had gekregen, hebben we gebruikt als voetstuk voor een tijdelijk vogelbadje …

Geheel verkwikt kan pa merel na zo’n bad weer op pad en lang duurt het nooit voordat hij er weer is. Wat hij nu weer gevonden had …? Een paar bessen en twee malse rupsen …

Ook ma leverde al snel haar aandeel aan de voedseltransporten …

• wordt vervolgd