Van de vogels in de tuin gaan weer terug naar de grutto’s in de Surhuizumermieden. Nadat ik vanuit de auto een paar grutto’s in het hoge gras had geportretteerd en wat landschapsfoto’s had gemaakt, besloot ik even een wandelingetje te maken …

De auto is in zo’n gebied een prachtige schuilhut, die meestal al snel door de grutto’s wordt geklasseerd als ‘ongevaarlijk’. Zodra je buiten de auto komt, wordt het echter een ander verhaal. Waar de mens aan de wandel gaat, is het altijd oppassen. Wanneer er jongen zijn, vliegen er vaak al snel één of meerdere grutto’s luidkeels roepend over en om je heen. De jongen houden zich op zo’n moment verborgen in het gras …

Eén alarmerende grutto op de foto is al mooi, maar als het er meer zijn, die in formatievlucht over je hoofd scheren, dan is het helemaal mooi. Twee grutto’s gaven me de kans om daar wat foto’s van te maken. Hun boodschap was echter duidelijk: mijn aanwezigheid werd hier niet op prijs gesteld. Vanuit technisch oogpunt zijn het geen topfoto’s, maar ik had geen tijd om de instellingen van mijn camera eerst nog even secuur te checken …