Lang hoefde ik niet te lopen voordat ik bij de splitsing van paden kwam. De dobbe aan het pad naar rechts zou duidelijk te ver zijn vandaag, daarom nam ik het pad naar links. Terwijl ik langs het blauwgrasland liep, keek ik uit naar een paar van de beschermde planten die het Weinterper Skar in deze tijd van het jaar kleur horen te geven …

Al snel zag ik een paar Brede orchissen staan. Ze stonden te ver van het pad om er macrofoto’s van te kunnen maken, maar met behulp van de zoomlens heb ik ze toch redelijk in beeld kunnen vangen. De Brede orchis (frouljustriennen – ‘vrouwentranen’ in het Fries) staat op de Nederlandse Rode lijst van planten als vrij zeldzaam en sterk afgenomen. Maar gek genoeg is de soort volgens Wikipedia sinds 1 januari 2017 niet meer wettelijk beschermd …

Intussen was ik aangekomen bij één van de twee ‘Afanja-bankjes’, die hier eind 2016 geplaatst zijn als goedmakertje voor het verdwijnen van de Nije Heawei. De bankjes maken mijn mobiliteit niet groter, maar het zijn wel fijne plekjes om even rust in acht te nemen en te genieten van de omringende natuur. En zo lang de lucht het bij dreigen hield, besloot ik daar even gebruik van maken …

Vanaf het bankje liet ik mijn blik over het blauwgraslandje voor me glijden. Ineens ontdekte ik de tweede beschermde plant waar ik naar had uitgekeken, het Heidekartelblad (heiderinkelbel in het Fries). Nog niet zo gek lang geleden moest je de minuscule bloemetjes met zorg zoeken, omdat er slechts enkele planten op of vlak naast het pad stonden. Nu lijken er veel meer te staan dan ik er in voorgaande jaren ooit heb gezien. Ook het heidekartelblad staat als zeer zeldzaam en zeer sterk in aantal afgenomen op de Nederlandse Rode lijst van planten. In het Weinterper Skar doet het heidekarteblad het op dit moment duidelijk erg goed …

Intussen bleef de lucht dreigen. Ik had mijn fotografische buit eerst wel weer binnen, daarom begon ik aan de terugweg naar de auto. Het ziet er niet naar uit dat we in mei nog echt warmer en standvastig weer krijgen, toch hoop ik binnenkort nog eens op een zonnig dagje wat langer in het Weinterper Skar rond te kijken …