Tussen beton en natuur (1)

Voordat het echt warm werd, heb ik in juni eindelijk weer eens een kijkje genomen in de Ecokathedraal bij Mildam. Zoals bekend bij een deel van de lezers, heb ik de Ecokathedraal zien groeien en veranderen sinds ik er in november 2002 voor het eerst kwam.

De driehoekige poort, die naam ‘Porta Celi’ heeft gekregen, is in 2014 gebouwd. Alle bouwwerken die nu rondom de poort staan, zijn er later bij gebouwd …

Het meeste recente bouwwerk staat op de eerste foto hieronder. Het staat helemaal links vooraan in de Ecokathedraal. Nadat ik onder de ‘Porta Celi’ door gelopen ben, sla ik meteen linksaf. Via een trapje daal ik af naar ‘de Koepel’, dit prachtige werk is in 2018 gereed gekomen. Het is enige bouwwerk in de Ecokathedraal waar je ook even naar binnen kunt stappen. Dat heb ik bij deze gelegenheid dan ook maar weer even gedaan. Het zag er keurig uit, dat heb ik wel eens anders gezien …

Als ik ‘de Koepel’ heb verlaten, steek ik het pad over om me in een wat ouder deel van de Ecokathedraal te wagen. Hier begint de natuur stukje bij beetje terug te pakken wat van haar is …

– wordt vervolgd

Nieuwe zeilen voor de Wicher

Ik begin vandaag nogmaals met een foto van de tjasker aan de Hoogeweg bij Kalenberg. Mijn fotomaatje Jetske heeft daar – secuur als ze altijd werkt – nog wat mooie achtergrondinformatie bij gevonden: ‘Tjasker in de Weerribben weer in volle glorie …’

Zo’n 300 meter ten noorden van de tjasker staat de poldermolen ‘de Wicher’. Het is de enige spinnenkopmolen in Overijssel …

De originele spinnenkopmolen die hier stond, werd in 1943 afgebroken afgebroken. In 1980 ontstond het initiatief om de molen te herbouwen. Sinds de ingebruikname in1982 is de molen eigendom van Staatsbosbeheer die de molen thans in eigendom heeft. ‘De Wicher’ heeft tegenwoordig alleen nog een publieksfunctie en wordt draaiend gehouden door vrijwilligers. Vorig jaar kregen Jetske en ik een blik op het stoere houten interieur van de molen met deskundige uitleg van de molenaar…

Terwijl één van de vrijwilligers een groepje bezoekers rondleidde, raakten wij aan de praat met een tweede vrijwilliger, die aan het zagen was. Om ervoor te zorgen dat een molen kan draaien, beschikt de molenaar over het zogenaamde windrecht. Binnen een aantal kringen rond de molen mag de bebouwing en beplanting maar een bepaalde hoogte bereiken. Het staat hier mooi uitgelegd: ‘Windrecht en molenbiotoop’

Een tjasker bij Kalenberg

Weer of geen weer, vandaag staat er weer een dag met mijn fotomaatje op het programma. Een doel hebben we net als de vorige keer maar niet afgesproken, want het weer is nog steeds onvoorspelbaar. Ook twee weken geleden was het grijze en wat miezerige dag. We hebben er toen maar een ritje door de Weerribben van gemaakt …

We kwamen o.a. langs de tjasker aan de Hoogeweg bij Kalenberg. Deze paaltjasker is ons allebei wel bekend, maar we hadden hem geen van beiden al eens met gesloten roeden gezien. Tot nu toe zag hij er altijd uit zoals op de linker foto hieronder uit december 2013 …

Door die gesloten roeden werd de blik van achter de tjasker nu naar de spinnenkopmolen verderop getrokken. Ik vond het wel een mooi doorkijkje …

Toen ik weer aan de voorkant van het molentje stond, kreeg ik een paar doorkijkjes naar Jetske voorgeschoteld. Meestal ben ik tijdens onze gezamenlijke fotokuiers in het rood gekleed. Het kwam nu mooi uit dat het die dag andersom was …

Nu we de gesloten roeden van de tjasker hebben gezien, is het een mooie gelegenheid om ook de nieuwe zeilen van de spinnenkopmolen ‘De Wicher’ te bekijken, die 300 meter verderop staat …

– wordt vervolgd

‘Centraal Apotheek’ Leeuwarden

Toen we begin maart eens wat te vroeg waren voor mijn wekelijkse fotosessie in het centrum van Leeuwarden, heb ik eens een kuiertje over de Voorstreek gemaakt. Daar kwam ik langs het monumentale pand ‘Centraal Apotheek’

Het gebouw op de hoek van de Voorstreek en de Tuinen is in 1904-1905 gebouwd in opdracht van apotheker Feteris uit Kampen. Het ontwerp is van de ook uit Kampen afkomstige architect G.B. Broekema. Het gebouw is in 2002 gerestaureerd …

Het pand, dat is ontworpen in Jugendstil of Art-Nouveau-stijl, is voornamelijk opgetrokken in gele verblendsteen. Op de gevelzijde aan de Voorstreek staat op een tegeltableau Hygieia afgebeeld, de Griekse godin van de gezondheid. Ze houdt boven haar hoofd de slang van Asclepius en een beker in haar handen. Daarboven staat in de gevel de naam ‘Centraal Apotheek‘. Op de dakrand staan twee grote vogels …

De belangrijkste hoek van het gebouw is geaccentueerd door een erkerachtige, op een toren lijkende uitbouw over drie bouwlagen en is bekroond met een helmspitsje. De natuurstenen omlijstingen van de lichtopeningen en het smeedwerk van de balkons zijn versierd met gebogen lineaire ornamenten. Verder wordt het gebouw gemarkeerd door een aantal rondboogvensters en balkons …

Bron: https://nl.wikipedia.org/wiki/Centraal_Apotheek_(Leeuwarden)

De scheefste toren

De maquette die hier gisteren te zien was, is een model van de Johannestoren bij Miedum, een buurtschap ten noorden van Leeuwarden. De zadeldaktoren is gebouwd in de 14e of 15e eeuw en staat op een terp. Het kerkschip werd in 1834 gesloopt vanwege vergaande bouwvalligheid …

De achterover hellende toren is in de 19e-eeuw ommetseld met een bakstenen schil en werd in 1956 gerestaureerd. Daarbij werd de fundering verstevigd, waardoor de toren niet verder weg kon zakken. In de toren hingen ooit twee klokken, die in de Tweede Wereldoorlog allebei door de Duitsers zijn meegenomen. Eén van de klokken bleef gespaard en hangt nu in de toren van het buurdorp Gytsjerk. In Miedum werd een kleinere stormklok opgehangen …

De Johannestoren staat 4,72 graden (hellingshoek) uit het lood. De 14 meter hoge toren helt ruim een meter over en is de scheefste toren van Nederland. De Johannestoren van Miedum is zelfs schever dan de toren van Pisa. Sinds de voltooiing van die restauratie in 2001 is de helling van de toren van Pisa ongeveer 3,99 graden …

De toren is een rijksmonument.

Maquette van een toren

Zo lang het weer en mijn onderdanen regelmatig de kont tegen de krib gooien, moet ik het hebben van onderwerpen op korte loopafstand van de auto. Dan komen er ook weer andere onderwerpen in beeld dan alleen natuur. Zo’n onderwerp diende zich onder andere aan tijdens een ritje, dat Jetske en ik begin maart maakten …

Via ommelandse wegen gingen we die dag op zoek naar Friese staten en stinzen. Het was Jetske die onderweg een scheve toren door een groepje bomen zag schemeren. Een plekje voor de auto was al snel gevonden. Het hek was gesloten, maar aangezien er links en rechts van die hindernis ruim voldoende ruimte was om er gewoon langs te lopen, hebben we dat maar gedaan. Aan de voet van de scheve toren stond een al even scheve maquette …

morgen meer …

Vastgelopen

Het karretje is wat vastgelopen de afgelopen dagen. Het begon vrijdag met een onbestemd gevoel in mijn onderbenen. Geen reden tot paniek, want meestal kan ik zoiets er wel uit lopen door enige tijd wat in de tuin heen en weer te drentelen. Dat leek ook deze keer wel te lukken en dus ging ik welgemoed met mijn fotomaatje op pad. We hadden afgesproken om een paar Friese stinzen en states te bezoeken, op zoek naar de eerste stinzenplanten

Nadat we er al enige tijd hadden rondgewandeld, heb ik bij de eerste state die we bezochten mogelijk wat te lang op een schaduwrijk bankje in de wind gezeten. Bijna terug bij de uitgang van de parktuin heb ik mijn benen later nog wat laten opwarmen op een bankje in de zon. Daarna was het nog een flinke kuier naar de auto, maar ik had geen zin om daar op dat moment op te geven. Bij de tweede state kon ik er gek genoeg weer op los kuieren. Aan de derde locatie zijn we per ongeluk voorbij gereden. Maar dat vond ik eerlijk gezegd niet eens zo erg …

Ergens in de eerste helft van de middag was de accu leeg, en dat is hij nog steeds. Mijn onderdanen zijn krachteloos en mijn ogen hebben regelmatig de neiging dicht te zakken. Het is balen voor jullie natuurlijk, maar persoonlijk vind ik een paar dagen grijs weer eigenlijk wel prima. Straks maar even virtueel een stukje bergaf fietsen op de hometrainer en daarna weer rustig aan …

Kortom het gaat even niet lekker, maar verder gaat ’t wel goed.