IJs aan de Hogeweg

We lieten de woudreuzen aan De Baars achter ons en daalden in westelijke richting af van 12.50 m naar -0,50 m aan de oostkant van De Weerribben. Daar stopten we voor een korte fotosessie aan de Hogeweg (kaart OpenStreetMap)

Aan de Hogeweg staan o.a. de spinnenkopmolen de Wigter en een mooie maalvaardige tjasker. Vandaag richtten we onze camera ’s echter op een paar van de pittoreske vervenershuisjes aan de weg. Op de sloot langs de oostkant van de weg lag nog een eerste dun laagje ijs. Daarachter stond een van de kleine vervenershuisjes. Mijn moeder is voor en tijdens de Tweede Wereldoorlog in een vergelijkbaar huisje opgegroeid met haar ouders en 7 broers en zusters aan een andere Hoge Dijk. Ik vind dat nog steeds onvoorstelbaar …

Aan de overkant van de weg staat achter een wat bredere gracht een vervenershuisje met daarachter een schuur of stal. Ik denk, dat we dit een keuterboerderijtje mogen noemen …

Natuurherstel in de Weerribben

Na de aangename uurtjes bij de rietsnijders zijn we van het noordelijke randje van de Wieden via de buurtschap Nederland door de Weerribben huiswaarts gereden …

Ten noordoosten van Nederland wordt al een jaar of 10 gewerkt aan het herstel van de natuurwaarden van het gebied. In een deel van de uitgestrekte rietlanden worden momenteel de oude petgaten, die zijn ontstaan tijdens de vervening, weer in ere hersteld. Zware graafmachines en vrachtwagens doorkruisen het gebied …

Het ziet er nu nog bar en boos uit, maar ik denk dat het uiteindelijk een enorme vooruitgang voor natuur en biodiversiteit in het gebied zal zijn …

Jongens blijven jongens

Ik kom tot een afronding van ons dagje in het riet bij rietsnijder Klaas Jan en zijn oom Errie. Maar eerst kijken we nog even bij de jonge rietsnijders, die we al eerder aan het werk zagen. Zij waren nog bezig met het verbanden van de laatste ruigte …

Rhena vond het allemaal prima, die lag nog steeds lekker op haar eigen hoopje ruigte in de zon. Natuurlijk moest het vuurtje nog even worden opgepookt, voordat het zou doven. En dan blijven jongens tussen het harde werk door natuurlijk gewoon jongens. Nog even flink poken, even erin springen, het kan allemaal en het moet ook allemaal even gedaan worden natuurlijk …

En dan is het uiteindelijk een kwestie van nog even geduldig erbij blijven, want het vuurtje moet wel goed gedoofd worden. Ook dat hoort erbij als hij net zo’n bevlogen rietsnijder als je vader wilt worden …

Met dank aan rietsnijder Klaas Jan voor de gastvrijheid op de grens van de Weerribben en de Wieden!

Vakmanschap in het riet

Zodra de rietmaaier zijn rondjes weer op het droge maakte, was Klaas Jan teruggelopen naar zijn werkplek, waar hij weer aan de slag ging met een groot bos riet …

Jetske zat op enige afstand op een bergje ruigte naar het werk van haar neef te kijken. Vermoedelijk gingen haar gedachten terug naar haar kinderjaren, toen ze als meisje vaak zo naar haar vader had zitten kijken …

Klaas Jan was bezig om de onderkant van het grote bos riet vlak te maken. En dat deed hij duidelijk met zorg en aandacht. Hij was pas tevreden, toen hij ook de laatste twee sprieten riet met zijn snit had doorgesneden. Vakmanschap verloochent zich niet …

Het was een mooie dag geweest in het rietland waar de rietsnijders actief waren. Als Jetske een Jetse was geweest, was hij zeker rietsnijder geworden …

De wal en de sloot

Terwijl Klaas Jan bezig was met het tot grote bossen binden van het gemaaide riet, werd hij gebeld door zijn oom Errie, die we eerder al bezig zagen met het maaien van het laatste deel van dit perceel met de grote rietmaaier …

Terwijl rietsnijder Errie geconcentreerd bezig was, zakte de zware rietmaaier plotseling aan de linkerkant weg. De sloot die rond het stuk land loopt, maakte eerder een bocht naar rechts dan de rietsnijder had verwacht. Omdat het hem niet lukte om de zware machine weer in het juiste spoor te krijgen, had hij Klaas Jan erbij geroepen. Die had de maaier al snel weer uit de sloot. Daarna kon oom Errie probleemloos zijn rondjes draaien om ook het laatste riet hier te maaien …

Klaas Jan liep terug naar zijn werkplek. Daar liet hij nog even mooi staaltje vakmanschap zien, maar dat is voor morgen …

Klaar voor transport

Steeds verder liep de rietsnijder het rietland in met zijn machine. Het tempo zat er enige tijd lekker in, zodat er een steeds langer wordende rij gebonden bosjes riet als een spoor achter de rietsnijder op de grond bleef liggen …

Omdat er een dikke laag verend mos op de bodem lag, was het vermoeiend om er langere tijd op de been te zijn. Daarom besloot ik een stukje terug te lopen. Ik ging op mijn klapstoeltje zitten en richtte mijn camera een tijdlang op Klaas Jan. Hij was net bezig een groot bos gekamd riet samen te binden …

Klaas Jan nam het grote bos riet op zijn schouder en liep ermee naar de zijkant van het perceel. Daar legde hij zijn vracht bij een al eerder gebonden bos op de grond. Deze zogenaamde transportbossen worden uiteindelijk door de rietsnijders meegenomen naar de thuisbasis. Daar wordt het riet later verder verwerkt …

De rietmaaier wordt gestart

Na de lunch en een kort werkoverleg te velde werd de grote rietmaaier gestart. Het laatste deel van het perceel moest nog gemaaid worden …

Al snel ronkte de machine en trok de rietmaaier er het veld mee in. Hij werd gevolgd door de beide junioren. Aan hen de schone taak om de gemaaide bosje riet straks netjes in schoven te zetten. Het was een mooi gezicht om de rietsnijder in het hoge riet te zien verdwijnen, terwijl vele honderden kleine pluisjes van de rietpluimen werden opgepakt door de wind …

De rietmaaier bindt het gemaaide riet automatisch tot bosjes, die vervolgens door de machine aan de achterkant worden uitgeworpen. Dat systeem werkt echter nog altijd niet perfect uit. Af en toe blijft er een bosje riet in de machine hangen. De rietsnijder moet het bosje riet dan handmatig uit de machine trekken. Daarna vervolgt hij zijn weg verder het rietland in …