Er hing een heel klein spinnenweb aan de deurpost van de bijkeuken. Op zich niks bijzonders, want het hangt tegenwoordig in de tuin weer vol met webjes, maar door het tegenlicht schitterden de fijne druppeltjes in het web me tegemoet …
Daar heb ik mijn camera eens lekker pretentieloos op losgelaten …
In de laatste week van augustus zag ik een roofvlieg landen op een kozijn in de tuin. Waarschijnlijk gaat het om de gewone roofvlieg, want dat is één van de meest voorkomende roofvliegen in ons land. Als goed kijkt, kun je tussen zijn voorpoten een klein gevleugeld insect zien. Ik stoorde hem kennelijk bij de maaltijd, want nadat ik een foto van hem had gemaakt, ging hij er meteen vandoor …
Om toch wat over roofvliegen te kunnen vertellen, heb ik er even een paar foto’s uit mijn archief bij gepakt. Het gaat hier om verschillende soorten, want ons land telt zo’n 40 verschillende soorten roofvliegen, maar ze gaan allemaal op dezelfde manier te werk. Ze hebben allemaal een soort borstelsnor (foto linksonder) met daaronder een zuigsnuit (foto rechtsonder) …
Met die zuigsnuit steken ze hun prooi en spuiten enzymen naar binnen, waarmee ze hun prooi verlammen en hun ingewanden laten verteren. De roofvlieg zuigt vervolgens de vloeibaar geworden inhoud van zijn slachtoffer door de zuigsnuit naar binnen. Op de laatste foto is te zien, dat hij daarbij ook prooien van wat groter formaat niet uit de weg gaat …
En dan nog even dit … de mens heeft niks te vrezen van deze roofvlieg met zijn zuigsnuit. Hij is er als de dood voor!
Vlak achter de pergola bij de vijver staan al langere tijd een paar scherpe boterbloemen te pronken …
Eind augustus had een nog niet al te grote kruisspin een web gebouwd boven de bloemen. Dat bood mij de kans om een spin eens vanuit een andere hoek in beeld te vangen …
Nadat ik de laatste foto van de houtpantserjuffer had gemaakt, terwijl hij aan het stokje hing, maakte ik een beginnersfoutje. Ik liep een stap te ver naar rechts, waardoor ik hem in de schaduw zette. De vogel juffer was meteen gevlogen …
Maar dat is bij een waterjuffer of een libel meestal niet zo erg. Vaak komt een juffer of libel na een korte vlucht al snel terug naar het takje of twijgje waar hij op zat. Deze houtpantserjuffer had die ochtend al eerder een korte vlucht gemaakt om daarna weer op de plaats van vertrek terug te keren …
Nadat ik hem had laten schrikken door hem plotseling in de schaduw te zetten, probeerde het juffertje me kennelijk te slim af te zijn door niet weer op het stokje te landen, maar op een van de zaaddoosjes van de blauwe iris, een centimeter of tien bij het stokje vandaan. Dat leverde me toch weer een viertal aardige foto’s op. Mijn dag kon niet meer stuk …
Op de dag na mijn verjaardag vloog er aan het eind van de ochtend nog een verlaat cadeautje de tuin in. Een waterjuffer streek neer op een stokje, dat ter versteviging bij een plant naast de vijver stond …
Het was een houtpantserjuffer, die zich aanbood om geportretteerd te worden. Dat vond ik zo’n mooi cadeautje, dat ik meteen ben begonnen met uitpakken. Het was echt de moeite waard. Een half uur lang hebben we fijn samengewerkt. We speelden o.a. enige tijd kiekeboe en aan het eind van de sessie waren we zo close geworden, dat ik face to face een paar mooie close-ups kon maken …
Is ’t geen schatje …? Kijk eens naar de schittering van die prachtige metallic kleuren …
En toen maakte ik een foutje, maar desondanks was de pret nog niet voorbij …
Een drieluik waar ik verder niet veel over te vertellen heb. Het zijn de zaaddoosjes van een paar van de blauwe irissen die in een zinken tobbe naast de vijver staan. Ik vond ze mooi genoeg om er weer een paar foto’s van te maken. Overmorgen komen ze nogmaals terug, maar dan als decorstukken …
En dan nog even dit …
Al snel nadat Elon Musk vorig jaar Twitter had overgenomen voor het idiote bedrag van 44 miljard dollar, heb ik mijn account op pauze gezet. Ik vertrouwde die man toen al niet, en ik vertrouw hem nu al helemaal niet meer. Musk is een gevaarlijke man die veel teveel macht heeft en waar ik niks mee te maken wil hebben. Daarom heb ik onlangs de stekker er helemaal uitgetrokken en mijn account opgeheven. De sfeer op het decentraal georganiseerde Mastodon bevalt me veel beter …
Toen ik in de laatste week van augustus weer eens een kleine rondgang met de camera door de tuin maakte, werd mijn aandacht getrokken door een klein opvallend vlekje op het blad van een van de hosta’s. Het was een leliehaantje, een mooi maar vervelend plaagdiertje. Leliehaantjes vreten grote gaten in de bladeren van planten uit de leliefamilie. De gaten in de bladeren van onze hosta zijn echter zoals altijd vooral te wijten aan slakken …
Afanja's Weblog 