“Hoor eens …,” zei ik tegen Aafje, terwijl we de omgezaagde dikke boom passeerden …

“Kijk eens …,” reageerde Aafje even later …

“Klik …,” deed mijn camera …

“Hoor eens …,” zei ik tegen Aafje, terwijl we de omgezaagde dikke boom passeerden …

“Kijk eens …,” reageerde Aafje even later …

“Klik …,” deed mijn camera …

Nadat ik een tijdlang bij het meest zuidelijke ven in het Weinterper Skar had rondgestruind om wat juffertjes en weerspiegelingen te fotograferen, werd het de hoogste tijd om terug te keren naar het bankje bij het noordelijke vennetje. Bij het zuidelijke ven staat namelijk geen bankje, en met het oog op die vermaledijde teken durf ik het tegenwoordig niet meer aan om even lekker in het hoge gras te gaan zitten …

Ik zat nog maar nauwelijks, toen er achter me gehamer klonk. Hoe moe mijn benen ook aanvoelden, dat geluid lokte me toch weer overeind …

Het duurde even voordat ik hem had gelokaliseerd, maar toen kreeg ik de veroorzaker van het gehamer mooi in beeld …

Het is me wel eens eerder gelukt om een grote bonte specht op de foto te zetten, maar meer dan een schim bleef er meestal niet van over …

Dit exemplaar zat prachtig op het licht en liet zich van alle kanten zien …

Nadat ik hem uitgebreid had geportretteerd, ben ik nog maar weer even op het bankje gaan zitten. Erg lang duurde dat echter niet meer, want vanuit het zuidwesten hadden de vriendelijke witte wolken inmiddels plaatsgemaakt voor donkere wolken, die snel dichterbij kwamen …

Het werd tijd om de blik weer noordwaarts te richten en terug te keren naar de auto …

= En als we het dan toch over noordelijke richting hebben …
Donderdag heeft zich aan het eind van de middag een grote uitbarsting voorgedaan op de zon. De golf met geladen zonnedeeltjes wordt in de loop van de middag bij de aarde verwacht. Dat betekent dat er een kans is dat we in de komende nacht vanuit Nederland en België poollicht kunnen zien. Zoals meestal in dergelijke gevallen lijkt het weer niet mee te willen werken, want de kans op een gesloten wolkendek is vrij groot, maar zeker in het noorden van het land is er ook kans op opklaringen. Hoe dan ook, ik houd de grafiekjes de komende uren zeker in de gaten. Zodra de schokgolf de aarde heeft bereikt en we serieus kans hebben op poollicht, zal ik daarvan zeker melding maken via mijn Twitter-account.
Ter hoogte van de boom, die de zware sneeuwlast van maart 2005 niet kon dragen, hoorde ik plotseling het geroffel van een specht …

Dankzij een paar nieuwe roffels zag ik hem wonderwel snel zitten. Juist op het moment dat ik hem ook door het oog van de camera in beeld had, draaide hij zich om en vloog hij weg …

Toen ik een half uurtje later even lekker in het zonnetje van een rokertje zat te genieten, zag ik ineens iets bewegen op een boomstam iets verderop …

Het duurde even, maar uiteindelijk kreeg ik toch de bron van die beweging in het vizier. Heel even zat ik oog in oog met een boomklever …

Terwijl het beestje weer ijverig over boomstam en takken heen en weer flitste, lukte het om nog twee foto’s van hem te maken …

Alsof het allemaal nog niet mooi genoeg was geweest, begon de bonte specht ook nog weer te hameren. Ditmaal kreeg ik hem in een mooie karakteristieke houding voor de lens. Het was alleen jammer dat de zon op dat moment net achter de wolken verdween …

Kwalitatief halen mijn vogelfoto’s het nog steeds niet bij die van een aantal andere bloggers, maar met een bonte specht en een boomklever binnen een uurtje was mijn dag weer helemaal goed. 🙂